Jacek Kajtoch.

Aby Boncyk domacał palcami ptaszyny.
Jemu serce aż skacze, klęka. Ostrężyny
Kłują w kolana, szarpią spodnie, krwawią ręce,
Lecz któż, mając coś w ślaczku, rozmyśla o męce!
Pod kańką dźwiga wieko, nie dycha — domacał!
Krzyknął, pobladł, a zanim groźnie oczy zwracał
Ku Pietrkowi, który aż w śmiechu nie dziw pękał:
Wyciąga z ślaczka brudną rękę i coś jękał:
Szuka wody dla siebie, zemsty dla Wypiera".
(IV, 220—234)
Niektóre refleksje, szczególnie na temat wartości artystycznych „Starego - \
38
kościoła miechowskiego", zostały oparte na wstępie Wincentego Ogro-y'
dzińskiego do wydania tego poematu z r. 1936.
Szał pisania.
39
Por. uwagi na ten temat w artykule Emila Drobnego: „List ks. N. Bonczyka
40
do ks. A. B. Weltzla". „Zaranie Śląskie" 1937, z. 4.
" Istnieje we wszystkim miara; obecnie, w naszym czasie.