1 - Centralne Biuro Antykorupcyjne
1 - Centralne Biuro Antykorupcyjne
1 - Centralne Biuro Antykorupcyjne
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Nr 1A/2013<br />
P R Z E G L Ą D A N T Y K O R U P C Y J N Y<br />
15<br />
zycji politycznej czy ekonomicznej w celu zapewnienia<br />
synekur własnym lub partyjnym poplecznikom,<br />
godząc przy tym w społeczny jak<br />
i państwowy interes. Autorka, cytując Andrzeja<br />
Kodera, wskazuje, iż korupcja jako wymiana<br />
dóbr (materialnych i nie tyko) pomiędzy stronami<br />
układu jest naruszeniem prawa. Korupcja<br />
to też interakcja działająca według zasady do,<br />
ut des – daję abyś dał. Wreszcie korupcja jest<br />
przestępstwem pomiędzy stronami, które kierują<br />
się chęcią osiągnięcia wszelakich korzyści<br />
przy jednoczesnym zminimalizowaniu ujawnienia<br />
zwartej umowy 70 .<br />
Maria Jarosz postrzega korupcję również<br />
jako pewnego rodzaju patologię społeczną i indywidualną.<br />
Wyrazem wymienionych zjawisk<br />
jest internacjonalizacja przekraczanie granic<br />
kulturowych, ideologicznych, państwowych<br />
oraz rozbudowa obszarów działania. Praktyki<br />
korupcyjne zmieniają swoje oblicze zgodnie<br />
z otaczającymi ją zmiennymi. Rozwój,<br />
a zwłaszcza jego dynamika, wywiera wpływ<br />
na zmiany wartości, które decydują o wpływach<br />
władzy czy też wywieraniu nacisku 71 .<br />
Do zachowań korupcyjnych należą również<br />
te działania, które mają na celu wywieranie nacisków,<br />
wpływów czy też podejmujące przedsięwzięcia<br />
polegające na stosowaniu praktyk<br />
lobbingu. Korupcja, oprócz łapówkarstwa,<br />
wyrażona jest w podejmowaniu przestępczych<br />
działań w biznesie. W tym miejscu należy<br />
przyjrzeć się aktorom polityki Stanów Zjednoczonych.<br />
W XIX wieku polityka Stanów<br />
Zjednoczonych usadowiona była w kapitalizmie,<br />
który wywoływał nieprzychylne nastawienie<br />
opinii publicznej. Powstały kierunek<br />
działania polityczno-gospodarczego sprzyjał<br />
praktykom monopolistycznym, które w całej<br />
rozciągłości wykorzystywane były przez potentatów<br />
handlowych takich jak Rockefeller 72 –<br />
w dziedzinie zaopatrzenia w ropę naftową, czy<br />
Carnegiego 73 – w dziedzinie stali. Oczywiście,<br />
oprócz wymienionych przedsiębiorców istniała<br />
władza różnych magnatów kolejowych,<br />
bankowych i finansowych. Coraz większe<br />
społeczne niezadowolenie wymuszało zmianę<br />
systemową, która by ograniczyła przerażającą<br />
pauperyzację społeczeństwa oraz dystrybucję<br />
dóbr. Skala niezadowolenia społecznego<br />
w Europie na kapitalizm doprowadziła do rewolucji,<br />
a w Stanach Zjednoczonych powzięto<br />
pracę nad rozwiązaniami prawnymi 74 . Zjawisko<br />
praktyk monopolistycznych wywoływało<br />
i wywołuje szerokie przekonanie o jego niszstępnym<br />
okresie Polignac kontynuował zamysł<br />
kupowania przychylności, czego wyrazem<br />
było zawarcie zobowiązań z dalszymi przedstawicielami<br />
szlachty, w tym ze Stanisławem<br />
Herakliuszem Lubomirskim 66 .<br />
Sytuacja społeczno polityczna wpływała na<br />
postrzeganie zachowań korupcyjnych, które<br />
notowały wzrost lub upadek. W okresie Konstytucji<br />
3 maja nastąpiło zmniejszenie praktyk<br />
łapówkarskich, czego wyrazem była m.in.<br />
odmowa przyjęcia przez Sejm Wielki 400 tys.<br />
złotych od mieszczan warszawskich, z uwagi<br />
rozpatrzenie owej propozycji jako wyrazu korupcji.<br />
Praktyki propagowane przez zaborców<br />
wywarły piętno na funkcjonowaniu II Rzeczpospolitej.<br />
Z objęciem władzy przez Józefa<br />
Piłsudskiego wiązano nadzieję na zaprowadzenie<br />
ładu i porządku, w tym miano rozprawić<br />
się z korupcją i przekupstwem, co jednak nie<br />
nastąpiło 67 . Metodą na zaprowadzenie ładu<br />
i ukrócenie praktyk korupcyjnych miała być<br />
ustawa z dnia 30 stycznia 1920 roku 68 , która<br />
obowiązywała w przedmiocie odpowiedzialności<br />
urzędników za przestępstwa popełnione<br />
z chęci zysku. Wprowadzony akt traktował<br />
łapownictwo jako zbrodnię. Dowodem jest zapis<br />
art. 2 pkt 1 cytowanej ustawy, traktujący, iż<br />
urzędnik winny przyjęcia podarunku lub innej<br />
korzyści majątkowej, bądź obietnicy takiego<br />
podarunku lub korzyści majątkowej, danych<br />
w zamiarze skłonienia go do pogwałcenia<br />
obowiązków urzędowych lub służbowych,<br />
albo żądania takiego podarunku lub korzyści<br />
majątkowej, będzie karany karą śmierci przez<br />
rozstrzelanie. Dalsze zapisy niniejszej ustawy<br />
równie restrykcyjnie traktowały urzędniczą<br />
nieuczciwość 69 .<br />
Problem korupcji dotyczy nie tylko wymiany<br />
dóbr, jest on wykładnią wszelkich zachowań,<br />
zarówno karalnych jak i nieetycznych,<br />
ale zazwyczaj działanie lub zaniechanie ukierunkowane<br />
jest na uzyskanie korzyści majątkowych<br />
lub osobistych. Korzyści takowe można<br />
osiągnąć w najdoskonalszy sposób, jakim<br />
jest sprawowanie władzy, która niesie za sobą<br />
odpowiednie przywileje i legitymację wszechobecnego<br />
monopolu.<br />
Zdaniem Marii Jarosz korupcja wyrażona<br />
jest przestępczymi zachowaniami, tj. łapownictwo,<br />
nepotyzm, płatna protekcja, organizowanie<br />
przetargów z pominięciem obowiązujących<br />
procedur (w sposób rozstrzygający na korzyść<br />
danego oferenta), czy też wykorzystywanie po-<br />
1