zarządzanie wiedząpoparcia dla niego kadry zarządzającej organizacją. Tozałożenie można odnieść również do procesu zmianyprzedsiębiorstwa w organizację uczącą się. Tworzenieodpowiedniej kultury – przede wszystkim współpracyi dzielenia się wiedzą, a także pokazywanie najlepszychwzorców oraz, co dość przyziemne, również podejmowaniedecyzji o kierowaniu określonych, niemałychśrodków finansowych na wdrażanie procesów uczeniasię – musi być rolą najwyższego kierownictwa. Jednymz najważniejszych jego zadań jest również nakreśleniestrategicznych celów organizacji oraz wyróżnienie kompetencji,jakie są niezbędne, aby te cele osiągnąć.Kolejną grupą istotną w czasie planowania,wdrażania i organizacji procesów uczenia się sąmenedżerowie HR, menedżerowie ds. szkoleń,specjaliści ds. zarządzania wiedzą oraz specjaliścids. talentów. Niektóre z tych stanowisk są dopierow polskich przedsiębiorstwach tworzone, jednakz pewnością zapotrzebowanie na osoby o takichkompetencjach będzie rosnąć 14 . Pracownicy ci sąodpowiedzialni za zdefiniowanie procesów niezbędnychdo osiągnięcia pożądanych kompetencji, alerównież przyczyniają się do kształtowania wizerunkufirmy jako organizacji nastawionej na podwyższaniekwalifikacji, kształcenie ustawiczne, procesy dzieleniasię wiedzą oraz ciągłego uczenia się. Współdecydująo wyborze ścieżki rozwoju, jaką organizacja będziepodążać, są odpowiedzialni za tworzenie całościowychprocesów szkoleniowych oraz wspieranie pracownikóww doborze odpowiednich form kształceniai zdobywania wiedzy.Szczególną rolę w rozwoju i podnoszeniu konkurencyjnościorganizacji pełnią „gwiazdy”, a więctalenty, eksperci, najwybitniejsi specjaliści. Ich najważniejszymzadaniem jest odpowiednie kształtowaniei wykorzystanie na rzecz firmy własnego potencjału– wiedzy deklaratywnej, którą wnoszą do organizacji,dotychczasowych informacji i doświadczeń.Oczekuje się, że talenty wyselekcjonowane z gronakandydatów (najczęściej w postaci najlepszych absolwentów),wyłonione spośród obecnych pracowników(za wybitne dotychczasowe osiągnięcia) lub przejętez innej firmy (w ramach wojny o talenty) wpłyną nazwiększenie efektywności i polepszenie pozycji przedsiębiorstwana rynku. Innym nurtem jest budowaniez grona talentów zastępczej kadry, przygotowywanejdo kierowania organizacją w przypadku utraty któregośz najwyższych menedżerów. W tym przypadku należyjednak działać rozważnie, gdyż nie każdy specjalistawyposażony w ogólną wiedzę z zarządzania ludźmisprawdzi się na stanowisku kierowniczym.Zarówno w przypadku przejęcia talentu z innejfirmy, jak również kształcenia młodych talentów naekspertów mogących zapewnić organizacji przyrostkompetencji i wiedzy, niezbędne jest włączenie doich procesów szkoleniowych, obok kształcenia formalnego,również wsparcia ze strony doświadczonychpracowników organizacji, co jest z reguły realizowanew postaci coachingu lub <strong>mentor</strong>ingu. Wiele przedsiębiorstwzapewnia talentom – w ramach programówrozwojowych – stałe spotkania z wyznaczonym specjalniedla nich <strong>mentor</strong>em, który z jednej strony możesłużyć radą odnośnie bieżących działań, a z drugiejprzekazuje ogólną wiedzę odnośnie organizacji i stanowiwzorzec do naśladowania.Według założeń organizacji uczącej się, każdypracownik powinien dążyć do rozwoju, generowaniawiedzy, tworzenia nowych rozwiązań i poczuciawspółodpowiedzialnym za doskonalenie organizacji.Przy tej okazji warto zauważyć, że niektóre z przedsiębiorstwuważają za talenty wszystkich swoich pracowników,wychodząc z założenia, że już w procesierekrutacji wybrano te osoby, które mogą w najlepszysposób przyczynić się do podniesienia konkurencyjnościprzedsiębiorstwa. Podążając dalej tym tropem,należałoby uznać, że każdy, wykorzystując możliwościkształcenia oferowane przez firmę, ma możliwość dołączyćdo grona wybitnych. W dobie społeczeństwa informacyjnegoobowiązkiem wszystkich pracownikówpowinno być więc również dbanie o swój ustawicznyrozwój, dokształcanie się w swoich specjalizacjachi pozyskiwanie nowej wiedzy.Jak zarządzanie talentami może wspieraćrozwój organizacji uczącej się?Wprowadzenie do organizacji systemu zarządzaniatalentami wiąże się z koniecznością uruchomieniawspomnianych dodatkowych procesów podnoszeniakwalifikacji. Wyszukanie odpowiednich szkoleń,tworzenie zespołów pracujących wspólnie nad rozwiązaniemkonkretnego problemu, współpraca z uczelniamiwyższymi w zakresie tworzenia programówzwiększania kompetencji talentów, czy DevelopmentCentre dla menedżerów – te wszystkie aspekty, niezbędnedla rozwoju talentów, przyczyniają się równieżdo propagowania kultury uczenia się wśród innychpracowników. Wspomniano już, że często w firmachdla potrzeb wdrożenia systemu ZT – tworzy się nowestanowisko osoby odpowiedzialnej za wyszukiwaniei rozwój talentów (lub też takie zadania dodaje siędo kompetencji departamentu kadr). Osoba ta działajak katalizator i uruchamia w organizacji dodatkowypotencjał (nierzadko dotąd uśpiony) – wspiera działypersonalne w tworzeniu (w miejsce pojedynczychszkoleń organizowanych ad hoc), całościowych programów,które nastawione są na zdobywanie kluczowychkompetencji; oceny pracownicze stają się istotnymelementem kwalifikacji do programu dla talentów;wyszukuje się i motywuje kolejne osoby do podnoszeniaswoich kwalifikacji i wskazuje im ścieżkę dalszegokształcenia w celu poprawy wyników. Jakkolwiek14Już dziś w polskich organizacjach tworzy się odrębne stanowiska bądź działy zajmujące się zarządzaniem talentami,np. Departament Rekrutacji i Zarządzania Talentami Banku Pekao SA, stanowisko Talent Management Director w INGczy Talent Development Manager w Masterfoods.56 e-<strong>mentor</strong> nr 2 (24)
Rozwój organizacji uczącej się a zarządzanie talentaminie wszyscy zostają włączeni do programu rozwojutalentów, to jednak dokonuje się tym samym zmianycałościowych procesów uczenia się przedsiębiorstwa– właśnie w kierunku organizacji uczącej się.Kolejnym zagadnieniem jest wpływ talentów nasposób działania organizacji. Trzeba podkreślić, żeosoby o najwyższym potencjale charakteryzują się nietylko doskonałymi wynikami, lecz także szczególnymicechami osobowości. Za liderów przyszłości – motorypostępu organizacji – uznaje się pracowników otwartych,budujących zespoły, myślących w kategoriachfirmy (a nie jedynie własnego stanowiska) i przyjmującychodpowiedzialność za całościowy jej rozwój,a także szybko adaptujących się do zmian. Są to pracownicyo wysokich zdolnościach komunikacyjnychi negocjacyjnych oraz umiejętności rozwiązywaniakonfliktów 15 . Jednak najistotniejsza w analizie wpływutych jednostek na tworzenie organizacji uczącej sięjest ich ciągła chęć rozwoju, doskonalenia się, pracyper se, ścigania się z samym sobą 16 . Talenty są napędemzespołu i organizacji. Wykazują niesłabnącą chęćmierzenia się z nowymi projektami i wyzwaniami,niestrudzonego wysiłku w budowaniu i poszerzaniuwłasnej wiedzy, a także dzielenia się nią z innymidla potrzeb uzyskania perfekcyjnych rezultatów.Tym samym, kreują w przedsiębiorstwie środowiskozdrowej rywalizacji i emanują dobrym przykłademustawicznego kształcenia oraz rozwoju.Nie ujmując nic z powyższego obrazu, należyzwrócić uwagę na fakt, że talenty nie zawsze od razusą ekspertami w swoich dziedzinach. Najczęściej toosoby o ponadprzeciętnych wynikach i ogromnympotencjale, które należy wyszkolić i przekazać impraktyczną wiedzę z zakresu specjalistycznych obszarówdziałania organizacji. Dlatego też w modelowychsystemach ZT nad rozwojem każdego talentu czuwa<strong>mentor</strong>. W procesach coachingu i <strong>mentor</strong>ingu, o czymjuż wspomniano, przekazywana jest wiedza cicha – zasóbpewnych doświadczeń, normy kulturowe organizacjii jej wartości. Dzięki temu wiedza transferowanajest na kolejne poziomy i ugruntowana w organizacji,co przyczynia się do wsparcia ogólnych procesówzarządzania wiedzą wdrażanych w organizacji 17 .Innym aspektem związanym z wiedzą jest jejgenerowanie i transfer w organizacji, zachodzącypodczas tych etapów szkolenia talentów, któreobejmują pracę zespołową, a w jej ramach wymianęwiedzy i uczenie się od siebie nawzajem. Dziękistosowaniu metod typu learning-by-doing, pracęw zespołach zdalnych, wymianę doświadczeń onlineczy instytucję sparingpartnerów 18 , uzyskuje się efektw postaci stworzenia nowego, doskonalszego produktuczy rozwiązania problemu lub wykreowania lepszejprocedury współpracy z klientem, a więc generujenową wiedzę w organizacji.Wreszcie na koniec aspekt marketingowy – przedsiębiorstwoczy instytucja decydująca się na wdrożeniesystemów zarządzania talentami zyskuje wizerunekorganizacji dbającej o podnoszenie kwalifikacji swoichpracowników, przykładającej dużą uwagę do kształceniaustawicznego i dzielenia się wiedzą wśród pracowników.I choć aspekt ten nie może przesłonić innych, ważniejszychzagadnień, z pewnością ma znaczenie dla potencjalnychklientów, współpracowników i pracowników.Potencjalne trudności i sposoby ichpokonywaniaPrzyciągnięcie do firmy talentów wiąże się, jakwynika z powyższej analizy, z wieloma pozytywnymiaspektami. Nie sposób jednak pominąć w tym opracowaniuomówienia sytuacji, które przedsiębiorstwomoże napotkać przy wdrażaniu systemów zarządzaniatalentami, a które mogą wpływać negatywnie na relacjew zespołach oraz pracę w organizacji.Jednym z głównych zagrożeń, wymienianym w literaturze,a wynikającym z błędnej strategii przyjętejprzez przedsiębiorstwo, jest niebezpieczeństwo wystąpieniafrustracji u osoby uczestniczącej w programierozwojowym, spowodowanej brakiem możliwościspożytkowania zdobytej wiedzy. Po okresie wzmożonegowysiłku, szkoleń czy studiów, ogromnegowkładu pracy, a także wielu wyrzeczeń, talent musizmierzyć się z nowym położeniem, w którym nie madla niego dalszych planów – brak jest pomysłu nawykorzystanie dodatkowych kompetencji. Aby niedopuścić do zaistnienia tego rodzaju sytuacji, przedsiębiorstwomusi posiadać strategiczne plany dotycząceosób o najwyższym potencjale, które uczestnicząw programach rozwojowych. Procesy ZT nie mogąbyć wprowadzane jedynie dla podniesienia prestiżuprzedsiębiorstwa lub wpisywania się w panująceobecnie trendy. Każdorazowo powinien być to wynikprzemyślenia strategii firmy i dążenia do wypracowaniakonkretnych kompetencji, które przełożą się nawyniki i podniesienie przewagi konkurencyjnej.Dodatkowo, niewątpliwym ryzykiem, na któreczęsto zwracają uwagę menedżerowie podczas po-15H. Guryn, Wyłanianie talentów, „Personel i Zarządzanie” 2007, nr 6.16W szerszym kontekście jest to realizowanie modelu motywacyjnego człowieka samorealizującego się. Por.T. Listwan, Zarządzanie talentami – wyzwanie współczesnych organizacji [w:] S. Borkowska (red.), Zarządzanie talentami,IPiSS, Warszawa, 2005.17Na konieczność rozwoju, w ramach procesów organizacyjnego uczenia się, trzech typów wiedzy: spersonalizowanej,skodyfikowanej i ugruntowanej zwraca uwagę B. Mikuła (Organizacje oparte na wiedzy, dz. cyt.). Dzięki zastosowaniuwszystkich trzech typów wiedza zostaje w organizacji nawet po odejściu pracowników, w postaci zbiorów dokumentów,baz danych, publikacji czy produktów.18Rozwiązanie zastosowane w jednej z firm polegające na stałym kontakcie i wymianie wiedzy pomiędzy osobamibędącymi na tych samych stanowiskach w różnych oddziałach jednego koncernu. Osoby te konsultują ze sobą wzajemnepomysły, działania, sposoby rozwoju.kwiecień 2008 57
- Page 2 and 3:
3 Od redakcji3 Aktualności4 Noweli
- Page 4 and 5:
Nowelizacja regulacji dotyczących
- Page 6 and 7: metody, formy i programy kształcen
- Page 8 and 9: metody, formy i programy kształcen
- Page 10 and 11: metody, formy i programy kształcen
- Page 12 and 13: metody, formy i programy kształcen
- Page 14 and 15: metody, formy i programy kształcen
- Page 16 and 17: metody, formy i programy kształcen
- Page 18 and 19: metody, formy i programy kształcen
- Page 20 and 21: metody, formy i programy kształcen
- Page 22 and 23: metody, formy i programy kształcen
- Page 24 and 25: metody, formy i programy kształcen
- Page 26 and 27: metody, formy i programy kształcen
- Page 28 and 29: metody, formy i programy kształcen
- Page 30 and 31: metody, formy i programy kształcen
- Page 32 and 33: e-edukacja w krajuBadanie eye track
- Page 34 and 35: e-edukacja w krajuRysunek 2. Szybki
- Page 36 and 37: e-edukacja w krajuEdukacja w służ
- Page 38 and 39: e-edukacja w krajuu podstaw któreg
- Page 40 and 41: e-edukacja w krajuPonadto zawiera l
- Page 42 and 43: e-edukacja w krajuDrugi panel, pod
- Page 44 and 45: e-edukacja w krajuwymi. Dane zebran
- Page 46 and 47: e-edukacja w krajugdyby uniwersytet
- Page 48 and 49: e-edukacja w kraju! barierę mental
- Page 50 and 51: e-edukacja w krajurespondentów mo
- Page 52 and 53: zarządzanie wiedząRozwój organiz
- Page 54 and 55: zarządzanie wiedząpotrzebowali fi
- Page 58 and 59: zarządzanie wiedządejmowania decy
- Page 60 and 61: zarządzanie wiedząRysunek 1. Lini
- Page 62 and 63: zarządzanie wiedzą! licencja niew
- Page 64 and 65: zarządzanie wiedzą! fazę kreowan
- Page 66 and 67: zarządzanie wiedząprzez indywidua
- Page 68 and 69: zarządzanie wiedząpowszechnie bez
- Page 70 and 71: kształcenie ustawiczneMotywy uczes
- Page 72 and 73: kształcenie ustawicznemiasto powy
- Page 74 and 75: kształcenie ustawiczneTabela 5. Ko
- Page 76 and 77: e-biznesOcena zachowania użytkowni
- Page 78 and 79: e-biznesRozwiązaniem wartym uwagi
- Page 80 and 81: e-biznesRysunek 3. Dzienna liczba r
- Page 82 and 83: e-biznespojawiających się na konc
- Page 84 and 85: e-biznesi edytować w wewnętrznym
- Page 86 and 87: e-biznessystemu zarządzania wiedz
- Page 88 and 89: e-edukacja na świecieValidating a
- Page 90 and 91: e-edukacja na świeciehave been fou
- Page 92 and 93: e-edukacja na świecieintegration a
- Page 94 and 95: e-edukacja na świecieused in this