Ocena zachowania użytkowników platformy handlu C2C - E-mentor

zarządzanie wiedząprzez indywidualnych „czarodziejów”, czy hermetyczne,wąskie grupki „magów” – oddawana jest do użytkudopiero, gdy można ją uznać za w pełni gotową. Niema tu mowy o przebudowie czy rekonfiguracji. Cowięcej, to rzeczony naczelny „mag”, nie użytkownicy,arbitralnie uznaje, kiedy ten moment następuje orazjak ma wyglądać – w założeniu przeznaczona właśniedla nich do użytku – budowla. Również on decydujeo wyglądzie, wystroju katedry.Zupełnie inaczej funkcjonuje bazar – przypominaraczej otwarty system, trudno odnaleźć w nim odgórnemechanizmy arbitralnie zarządzające poszczególnymielementami, jego wygląd, funkcjonalności, możliwościstale są udoskonalane, a zarazem nieustanniesię zmieniają. Co istotne – w tym przypadku kliencibazaru wchodząc nań, sami zaczynają go tworzyć, zaśwybierając określone stoiska, wskazują na najlepszeelementy systemu.Szczególnie istotnym w rozwoju jakiegokolwiekprojektu open source jest dostarczenie wartości użytkownikomdanego produktu. Tu produkt – jego ramy,value proposition, a przede wszystkim rozwój – kreowanyjest niejako przez popyt. Nierzadko też zdarza się– podobnie jak w wyżej opisywanych podejściach – żetwórcy produktu są jednocześnie jego odbiorcami.Rodzi to zatem naturalną, wewnętrzną potrzebę dokreowania takich rozwiązań, które będą w najwyższymstopniu realizowały ich potrzeby, dynamicznie się donich dostosowując. Wynikiem tego jest stałe usprawnianienarzędzi, podnoszenie ich jakości, rozwijanienowych funkcjonalności, stałe eliminowanie pojawiającychsię błędów, tak by, poprzez coraz większe i szerszewykorzystanie produktu, w jak najwyższym stopniumaksymalizować jego wartość dla użytkowników.Stanowi to bowiem jeden z głównych elementów motywującychtwórców do dalszego rozwijania produktu.Musi zaistnieć pewna „masa krytyczna” potencjalnychużytkowników, aby był sens robienia czegoś w modeluopen source – jeśli grupa potencjalnych użytkownikówbędzie nieliczna, wówczas trudno wyobrazić sobie,aby zebrało się wystarczająco dużo twórców, którzybyliby zainteresowani wspólnym stworzeniem systemu– nawet realizującego jedynie ich potrzeby. Maksymalizacjawartości oznacza tu pozyskanie jak największejliczby użytkowników mających swój wkład w rozwójproduktu.Zmiany w projekcie opartym na modelu opensource zachodzą nieustannie wraz z pojawianiemsię nowych potrzeb, nowych problemów czy identyfikowaniemnowych błędów w systemie. Jest on dużobardziej dynamicznym i całościowym podejściem niżdwa opisywane powyżej. Stąd, ze względu na potrzebyskoordynowania działań, jak również wspomnianejwcześniej efektywnej alokacji i połączenia niezbędnychkompetencji i informacji, małe, dynamiczne, będącew stanie samodzielnie się zorganizować społeczności,skupione wokół konkretnego zagadnienia czyproblemu będą działały bardziej efektywnie. Skupiająone zatem użytkowników i właścicieli produktu 14 .Przykład: LinuxPod koniec 1991 roku rozpoczęła się swoistarewolucja w sektorze IT, kiedy to Linus Torvalds,student Uniwersytetu w Helsinkach, zaprezentowałpierwszą oficjalną wersję Linuksa 15 . Wersja oznaczonabyła numerem 0.02 i posiadała już możliwośćuruchomienia bash’a (Bourne Again Shell) oraz GCC(GNU Compiler Collection). Niestety, poza tym prawienic nie działało.Od samego początku głównym motywatoremdziałania L. Torvaldsa była ciekawość intelektualna,bardziej nawet niż praktyczna potrzeba. Ten 21--letni student starał się zbudować jądro – kluczowyelement – prawdziwego, w pełni otwartego systemuoperacyjnego 16 .Linus Torvalds oparł swój system o Minix – dostępnąpublicznie wersję systemu Unix, przeznaczoną dlakomputerów osobistych. Po około sześciu miesiącachprac deweloperskich przyjaciel L. Torvaldsa pozwoliłmu umieścić informację o tym systemie operacyjnymna jednym z uniwersyteckich serwerów. Od tegoczasu zaczął on zachęcać innych programistów dowspólnego rozwijania systemu, podkreślając, że otopojawia się system operacyjny, który każdy z nichmoże dostosowywać do własnych potrzeb.Początkowo L. Torvalds dystrybuował Linuksa napodstawie licencji zabraniającej pobierania jakichkolwiekopłat za ten system, wymagającej jednocześnie,by wszelkie inne programy wykorzystujące lub oparteo Linuksa również były powszechnie dostępne. Pookoło pół roku złagodził te restrykcje. Jednocześnieliczba użytkowników systemu drastycznie wzrosła14Jako właścicieli należy tu rozumieć twórców, jednostki kontrybujące lub aktywnie przyczyniające się do rozwojuproduktu.15Rozwój systemu Linux datuje się od momentu wysłania przez Linusa Torvaldsa wiadomości następującej treści:Witam wszystkich, którzy używają Minix. Przygotowuję właśnie wolny (dostępny dla wszystkich) system operacyjny (traktuje tojako hobby, nie zaś profesjonalne zajęcie jak GNU) dla procesorów 386 AT. To „wisi w powietrzu” już od kwietnia i wydaje się byćgotowym (nabierać konkretnych kształtów). Chciałbym otrzymać informację zwrotną dającą pogląd na to, co ludziom podoba się,a co nie w Minixie, gdyż mój system operacyjny w pewnym sensie go przypomina (np. pod względem układu systemu plików).Obecnie umożliwia on uruchomienie bash’ a (1.08) oraz GCC (1.40) i wydaje się to działać. Oznacza to, że w ciągu kilku miesięcypowinienem mieć już coś praktycznego, chciałbym więc wiedzieć, jakie cechy tego systemu byłyby Wam (jako użytkownikom tegosystemu) najbardziej potrzebne. Wszelkie sugestie są mile widziane, aczkolwiek nie mogę obiecać, że wszystkie zrealizuję J.LinusPS. TAK, to oprogramowanie jest wolne i ma wiele nitek (wiele wątków). Nie daje się jednak i prawdopodobnie nigdy nie będzie siędało przenieść go na inne procesory niż 386 AT – jest to bowiem cały sprzęt, jaki posiadam. Źródło: Linus Benedict Torvalds,What would you like to see most in Minix? [wypowiedź z dn. 25.05.1991 na forum dyskusyjnym comp.os.minix].16Czyli systemu z udostępnionym kodem źródłowym, co umożliwia pełną jego modyfikację, kopiowanie, nieograniczonerozpowszechnianie.66 e-mentor nr 2 (24)