HMP 74

Uderzający riff, przemyślana linia wokalna, solo na gitarze. Powtórz
Silver Talon powstał na gruzach Spellcaster. Jeśli Wam, tak jak i mi, szkoda
było tego zespołu, przeczytajcie naszą rozmowę. Gitarzysta ciekawie wyjaśnia,
dlaczego obecne wcielenie byłych muzyków Spellcaster jest lepsze.
HMP: Przyznam szczerze, że bardzo mi
było szkoda, że Spellcaster przestał istnieć.
Tym bardziej ucieszyłam się wiadomością o
powołaniu do życia Silver Talon. Co się takiego
wydarzyło, że jeden zespół się rozpadł,
żeby mógł powstać inny?
Bryce Adams VanHoosen: Też jestem nieco
zawiedziony, że Spellcaster przestał istnieć.
Wydawało się, że byliśmy na świetnej drodze,
ale chyba nie mogliśmy wszyscy sobie poradzić
z wewnętrznymi problemami, z którymi
się zmagaliśmy. Myślę, że oba zespoły, Silver
Talon i Idle Hands, które powstały po rozpadzie
Spellcaster bardziej odpowiadają woli
ich członków niż Spellcaster kiedykolwiek.
W Spellcaster zawsze staraliśmy się połączyć
śpiew jest czysty. Wiele osób, które brały
udział w przesłuchaniach na to miejsce usiłowało
przemycić do swojego brzmienia klimat
Helloween, a ja szczerze nie byłem tym zainteresowany.
Wokale Spellcaster, przynajmniej
na albumach "Spellcaster" i "Night
Hides The World" były tak lekkie, beztroskie
i popowe, że chciałem czegoś zupełnie
przeciwnego. Wolałbym wypić własne wymioty
niż znowu wybrać popowy wokal czy
przesłodzone melodie.
Tego rodzaju linie wokalne kojarzą mi się
zarówno z Tad Morose z Ronnym Hemlinem
jak i z Timmem Ripperem Owensem.
Szczerze mówiąc, nigdy wcześniej nie słuchałem
Tad Morose, więc nie wydaje mi się,
żeby ten zespół był bezpośrednią inspiracją.
Dopiero teraz sprawdziłem jak brzmią i zdecydowanie
to jest to! Muszę lepiej ich poznać.
Ripper i oczywiście Iced Earth jako całość -
nie sposób pominąć Matta Barlowa - także
mnie inspirują. Wiem również, że Wyatt
wzoruje się na takich muzykach jak Steve
Plocic z Apocryphy, Michael Grant z Onward
i Layne Staley z Alice in Chains. Ale
chyba najbardziej przypomina wokalnie Steve'a
Plocicę. Apocrypha ogólnie ma na nas
bardzo duży wpływ. Nie można też nie wspomnieć
o Warrelu Dane i wszystkim, co osiągnął
z Sanctuary i Nevermore.
shreddingowe rzeczy z tymi, w których przewodził
wokal i to ostatecznie padło na twarz
- ani jednego, ani drugiego czynnika nie było
tyle, ile trzeba, w stkutek czego nie byliśmy w
stanie naprawdę stworzyć swojej tożsamości.
Teraz z Silver Talon możemy odkrywać bardziej
progresywne i gitarowe elementy tak,
jak chcemy. Nie mógłbym być z tego powodu
bardziej szczęśliwy. W Spellcaster pod koniec
istnienia ogólna atmosfera była przytłaczająca.
Nasz wokalista zaczął mieć pewne
osobiste problemy i prawie wdał się w bójkę z
perkusistą, Collinem Vraizanem. Naturalnie,
nasze drogi z wokalistą się rozeszły, postanowiliśmy
znaleźć innego i założyć nowy
zespół. Krótko potem znaleźliśmy Wyatta
Howella, wokalistę Silver Talon, rozpoczęliśmy
prace nad "Becoming A Demon". Myślę,
że Gabriel Franco, basista, zawsze po części
chciał być wokalistą i mieć pełną kontrolę
nad grupą, dlatego założył Idle Hands z gitarzystą
Sebastianem Silvą i Collinem Vranizanem.
Sam nie byłem zainteresowany graniem
tego typu rzeczy, bo to dość zwyczajne
z gitarowego punktu widzenia, więc kontynuowałem
prace z Silver Talon w stu procentach.
Odkąd w zeszłym roku Idle Hands ruszyli
z kopyta, musieliśmy trochę pozmieniać
w Silver Talon, żeby po prostu obie grupy
miały możliwość być w trasie w tym samym
czasie. Skład Silver Talon to obecnie: Wyatt
Howell odpowiadający za wokale, Bryce Van
Hoosen, czyli ja na gitarze, Sebastian Silva
na gitarze, Devon Miller na gitarze (tak,
trzech gitarzystów!), Walter Hartzell na basie,
i Michael Thompson na perkusji.
Foto: Peter Beste
Choć muzyka w Spellcaster i Silver Talon
ma wiele wspólnych mianowników, znacznie
różnią się linie wokalne i sama barwa
głosu wokalisty. Celowo planowaliście tak
odmienne linie wokalne, żeby odróżnić te
dwie kapele?
I tak i nie. Linie wokalne same w sobie nie były
czymś, nad czym, przynajmniej ja, specjalnie
się namyślałem - w zasadzie pozwoliliśmy
Wyattowi robić to, co uważa za dobre. Wiem,
że wraz z Gabrielem napisaliśmy kilka melodii
i podsuwaliśmy sugestie, ale na końcu i tak
Wyatt decyduje, jak to przekazać. Jeżeli chodzi
o brzmienie głosu Wyatta, dużo nad tym
myśleliśmy. Ja po prostu chciałem kogoś z
męskim i nieco donośnym głosem - takim,
który nadal brzmi ciężko i potężnie, mimo że
W Waszej muzyce jako całości słychać też
inspiracje Cacophony. To chyba nie przypadek?
To z pewnością nie przypadek! Marty Friedman
i Jason Becker to wzorce same z siebie
i to od wielu lat. Myślę, że wszystko z Cacophony
bezpośrednio na nas wpływa. Z wyjątkiem
wokalu, ponieważ jestem z tych, którzy
uważają, że ich wybór w tej materii nie
był najlepszy (śmiech)! Ale Cacophony słuchamy
dla gitary, prawda?
Właśnie, w Silver Talon bardzo ważną rolę
odgrywają skomplikowane gitary. Mimo ich
złożoności, płyty słucha się lekko. Jakich
tricków musieliście użyć, żeby efektownie
połączyć te dwa czynniki?
Zdecydowanie w tej sprawie pomógł wspaniały
mix Zacka Ohrena ze studia Sharkbite.
Jest on mistrzem swojego fachu, potrafi
wziąć wiele kawałków i sprawić, by brzmiały
przyjemnie i przestrzennie. Kolejną rzeczą
jest to, że złożoność próbujemy trzymać pod
kontrolą i skupić się bardziej na melodyjności,
niż na samej zawiłości. Tak naprawdę w
porównaniu do większości współczesnej muzyki
nie wydaje mi się, że nasze kawałki są
jakoś bardzo skomplikowane. Jeśli porównasz
62
SILVER TALON