Downloadหนังสือ - เลิก ใช้ แร่ใยหิน

การทำให้การพิจารณาคดีดำเนินไปอย่างเหมาะสมเป็นสิ่งสำคัญในลำดับสูงกว่าข้อเรียกร้องจากกลุ่ม
“ตัวประกอบ”, จึงมักจะเกิดกรณีที่กลุ่มเหล่านั้นพบว่าพวกเขาถูกจำกัดจำนวนหรือศาลปฏิเสธที่จะรับฟังพยาน,
ยอมให้มีการส่งเอกสารหรือยอมให้คู่กรณีหรือทนายความของพวกเขามีเวลาในศาลเพียงแค่ไม่กี่นาที.
หลักการและเหตุผลที่ยอมให้เกิดความไม่เท่าเทียมกันนี้คือ ความแตกต่างที่เชื่อว่ามีจริงระหว่างข้อเรียก
ร้องที่เอกชนอาจจะหยิบยกขึ้นและอำนาจพิเศษของรัฐที่จะใช้ในบทบาทการลงโทษขั้นพื้นฐาน. โดยแท้จริง, ในการ
พิจารณาคดีอาญา, เอกชนที่เกี่ยวข้องกับการฟ้องร้องสามารถเรียกร้องค่าชดเชยได้เฉพาะสำหรับการบาดเจ็บที่
เกิดกับพวกเขาเท่านั้น. ในคดีอาญาพวกเขาสามารถเรียกร้องเฉพาะ ในสิ่งที่พวกเขาสามารถฟ้องได้ในคดีแพ่ง
เท่านั้น. พวกเขาได้รับอนุญาตให้ปรากฎตัวในการพิจารณาคดีก็ด้วยเหตุผล “การลดขั้นตอน”; นั่นคือ, เพื่อให้
แน่ใจว่าจะเป็นการพิจารณาคดีครั้งเดียว - ในคดีอาญา - จะทำให้การทำหน้าที่ของรัฐเสร็จสิ้นสมบูรณ์ในการ
ลงโทษการกระทำผิดอาญา และตอบสนองต่อข้อเรียกร้องค่าชดเชยจากบุคคลที่ทุกข์ทรมานจากการกระทำผิด
อาญานั้นๆ.
ดูเหมือนว่าการประเมินค่าความเสียหายที่เรียกร้องในการฟ้องร้องนี้จะทำให้การพิจารณาคดีอาญาล่าช้าลง,
ศาลอาญาจึงอาจพิจารณาไม่รับข้อเรียกร้องดังกล่าว และส่งข้อเรียกร้องนั้นไปยังศาลแพ่งแทน, ซึ่งจะพิจารณาใน
ประเด็นที่เกี่ยวกับกฎหมายแพ่งหลังจากที่คดีอาญาได้ผลถึงที่สุดแล้ว.
สิ่งสำคัญที่ต้องทำให้ชัดเจนตรงนี้ คือคำว่า: “คดีถึงที่สุด” หมายถึง การลงโทษขั้นสุดท้าย, ซึ่งในอิตาลี
จะถือว่าคดีจะต้องผ่านสามศาล (gradi di giudizio) ได้แก่: ศาลชั้นต้น, ศาลอุทธรณ์, และศาลฎีกาแล้วเท่านั้น.
การตัดสินคดีผ่านทั้งสามศาลจนถึงที่สุดนั้นมักจะใช้เวลาประมาณห้าถึงสิบปี.
ทางเลือกอื่นสำหรับคณะบุคคลเอกชนในคดีอาญาคือนำคดีของพวกเขาไปฟ้องศาลแพ่งตั้งแต่เริ่มต้น. ใน
กรณีนี้, ขึ้นอยู่กับผู้ฟ้องที่จะต้องพิสูจน์ข้อกล่าวหาทั้งหมดที่มีต่อผู้ถูกฟ้อง; ค่าใช้จ่ายในการฟ้องสูง: และแน่นอนว่า
ไม่มีอัยการ (publica accusa) เข้ามาเกี่ยวข้อง, และการพิจารณาคดีดังกล่าวมักจะใช้เวลามากกว่าคดีอาญามาก.
เป็นการยืนยันว่าระบบพิจารณาคดีของอิตาลีไม่ได้ปกป้องเหยื่ออาชญากรรมอย่างเพียงพอ และไม่
สามารถปกป้องคนที่ทุกข์ทรมานจากความผิด (ความเสียหาย). แต่นั่นคือระบบของอิตาลี.
เพื่อเป็นการสรุป, ผู้ที่คิดว่าตัวเองได้รับอันตรายเนื่องจากอาชญากรรมต้องดำเนินการด้วยตัวเอง ถ้าพวกเขา
ประสงค์จะเรียกร้องค่าเสียหาย; พวกเขาสามารถเข้าไปแทรกแซงได้เพียงเล็กน้อยในกระบวนการพิจารณาคดี
อาญาและไม่มีน้ำหนักในเรื่องการตัดสินโทษ. ในจุดนี้, เหยื่อ (เช่น กลุ่มบุคคลที่เกี่ยวข้องกับการฟ้องร้อง) มีเพียง
บทบาททางอ้อมเท่านั้น.
110 | อิเทอร์นิตและคดีแอสเบสตอสที่ยิ่งใหญ่