Downloadหนังสือ - เลิก ใช้ แร่ใยหิน

กรณีในฝ่ายโจทก์
นายแจน เฟอร์มอน (Mr.Jan Fermon), ทนายความของผู้ยื่นฟ้องได้อ้างเหตุผลหลัก 2 ประเด็น คือ ก)
อิเทอร์นิตรู้ว่าแอสเบสตอสเป็นอันตรายต่อสุขภาพตั้งแต่ปี พ.ศ. 2507 และ ข) อิเทอร์นิตไม่ได้วางมาตรการความ
ปลอดภัยอย่างพอเพียงเพื่อคุ้มครองลูกจ้าง, ครอบครัวของลูกจ้างและทุกๆคนในละแวกใกล้เคียงกับโรงงาน
อิเทอร์นิตให้ปลอดภัยจากอันตรายที่เกิดจากแอสเบสตอส. เฟอร์มอนกล่าวว่า:
“ความรู้เรื่องแอสเบสตอสทำให้เป็นมะเร็งได้นั้นมีมาตั้งแต่ทศวรรษนับจากปี 2483
และได้เขียนไว้ในเอนไซโคลพีเดียบริแทนนิกาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2495. ความสัมพันธ์ระหว่างแอส
เบสตอสกับมะเร็งเยื่อหุ้มปอดก็เป็นที่รู้กันตั้งแต่ปี พ.ศ. 2495 เช่นเดียวกัน และยอมรับกันโดย
ทั่วไปในปี พ.ศ. 2507. ไม่น่าเชื่ออย่างยิ่งว่า ผู้จัดการของอิเทอร์นิตจะไม่ทราบปัญหานี้”.
เขาชี้ว่าอิเทอร์นิตไม่เพียงแต่ยังคงใช้และผลิตวัสดุแอสเบสตอสที่เป็นอันตรายเท่านั้น, ยังพยายามล็อบบี้
อย่างหนักเพื่อยับยั้งไม่ให้มีการประกาศห้ามใช้หรือจำกัดการใช้:
“การกระทำเช่นนั้น ทำให้ทั้งองค์กรสาธารณะหรือแม้แต่สาธารณชนมีความเข้าใจไขว้เขว
และสร้างแรงกดดันต่อสหภาพแรงงานและนักการเมือง. กระทั่งถึงปี พ.ศ. 2521 แล้ว, อิเทอร์นิตก็
ยังปฏิเสธที่จะปิดฉลากคำเตือนบนผลิตภัณฑ์ของตน.”
กรณีในฝ่ายจำเลย
นายโจฮาน เวอร์บิสต์ (Mr.Johan Verbist), ทนายความของฝ่ายจำเลยก็ได้โต้ 2 ประเด็นว่า ก) คำฟ้อง
มีข้อจำกัด (“ขาดอายุความ”) และสมควรยกฟ้อง และ ข) คดีไม่มีมูล, อิเทอร์นิตไม่เคยละเมิดฟรังซัวส์ จองฮีเร
จึงไม่มีหน้าที่ในการจ่ายเงินชดเชย. เวอร์บิสต์กล่าวเสริมว่า:
“ซีอีโอคนก่อนของอิเทอร์นิตและแพทย์ประจำบริษัทก็ตายด้วยโรคมะเร็งเยื่อหุ้มปอด.
ถ้าพวกเขารู้ว่ามีความเสี่ยง เขาก็คงไม่ทำงานร่วมกับแอสเบสตอสแล้ว”. และ “มะเร็งเยื่อหุ้ม
ปอดไม่ได้ถูกจัดให้เป็นโรคจากการประกอบอาชีพ [อย่างเป็นทางการ] จนกระทั่งปี พ.ศ.
2525”.
เขาอธิบายว่า อันตรายของแอสเบสตอสยังไม่ปรากฏชัด ณ เวลาที่สัมผัส ดังนั้นโจทก์จึงเชื่อว่ามี
มาตรการความปลอดภัยแล้ว: “และเมื่อเริ่มเชื่อว่า ความเสี่ยงต่อสุขภาพมีความสัมพันธ์กับการสัมผัสโดยตรง,
ก็ได้มีการปรับปรุงกระบวนการผลิตตลอดสายอย่างต่อเนื่องเสมอตลอดมา”.
184 | อิเทอร์นิตและคดีแอสเบสตอสที่ยิ่งใหญ่