Downloadหนังสือ - เลิก ใช้ แร่ใยหิน

เหยื่ออิเทอร์นิตแอสเบสตอส 5 ประเภท
เหยื่อของโรคอันเนื่องมาจากแอสเบสตอส -ซึ่งได้แก่ โรคใยหิน, มะเร็งปอด และมะเร็งเยื่อหุ้มปอด -
สามารถจัดแบ่งอย่างง่ายเป็นประเภทต่างๆ ตามลักษณะของการสัมผัส และระดับของค่าชดเชยความเสียหายที่
เรียกร้องได้ในศาล. ทั้งนี้ผมขอแยกเหยื่อออกเป็น 5 ประเภท, และจะอธิบายรายละเอียดของแต่ละประเภทอย่าง
ย่อๆ.
1) ลูกจ้างและอดีตลูกจ้าง
กลุ่มแรกและเป็นกลุ่มใหญ่ที่สุดของเหยื่อแอสเบสตอส คือกลุ่มที่เป็นลูกจ้างหรือเคยเป็นลูกจ้างในบริษัทที่
มีกระบวนการผลิตแอสเบสตอส, ผลิตภัณฑ์แอสเบสตอส, หรือวัสดุที่มีแอสเบสตอสเป็นส่วนประกอบ, ซึ่งยังคง
เป็นกลุ่มที่มีการป่วยอย่างต่อเนื่อง. กลุ่มอุตสาหกรรมฉนวนเป็นอุตสาหกรรมหลักในด้านนี้ในช่วงทศวรรษนับจาก
พ.ศ. 2493, ตามมาด้วยกลุ่มต่อเรือ และภายหลังคือกลุ่มอุตสาหกรรมซีเมนต์แอสเบสตอสและกลุ่มอุตสาหกรรม
ก่อสร้างตามลำดับ. ก่อน พ.ศ. 2510 เป็นไปไม่ได้, ตามกฏหมายออนจิวัลเลนเว็ท (Ongevallenwet) หรือ
กฎหมายอุบัติเหตุ, ที่จะฟ้องนายจ้างให้ชดใช้ค่าเสียหาย, และการเรียกร้องค่าเสียหายสำหรับโรคจากการประกอบ
อาชีพไม่เคยมีมาก่อนจนกระทั่งถึงปีนั้น. แต่ตั้งแต่ทศวรรษนับจาก พ.ศ. 2523 เป็นต้นมา, จำนวนคดีในศาลเพิ่ม
ขึ้นอย่างรวดเร็ว. ข้อแก้ต่างสำหรับการถูกเรียกร้องให้ชดใช้ความเสียหายจากการสัมผัสแอสเบสตอสในโรงงาน
อิเทอร์นิต, ที่บริษัทใช้ปกป้องตนเองคือ บริษัทได้ปฏิบัติตน “เป็นนายจ้างที่ดี” มาโดยตลอด, และก่อน พ.ศ. 2513
บริษัทไม่เคยรับรู้เรื่องความเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งของแอสเบสตอส, และหลัง พ.ศ. 2517 บริษัทได้จัดทำมาตรการ
ความปลอดภัยสำหรับแอสเบสตอสอย่างถูกต้องเหมาะสม. อิเทอร์นิตยังได้อ้างอิงข้อเท็จจริงว่า จนกระทั่งพ.ศ.
2533 ยังไม่มีข้อสรุปเป็นฉันทามติทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับอันตรายของแอสเบสตอสขาว. อย่างไรก็ตาม สำหรับ
คดีส่วนใหญ่, เหยื่อแอสเบสตอสประสบความสำเร็จในศาล, ด้วยความช่วยเหลือของนักวิชาการในการพิสูจน์
ข้อโต้แย้งเหล่านี้. หลังจากอิเทอร์นิตแพ้คดีในศาลเป็นจำนวนมาก, บริษัทได้เปลี่ยนแนวทางและประกาศว่าบริษัท
ยินดีจ่ายค่าชดเชยความเสียหายให้ลูกจ้างและอดีตลูกจ้างของบริษัทที่ได้รับความทุกข์ทรมานจากโรคอันเนื่องมา
จากแอสเบสตอส.
2) สมาชิกในครอบครัวและผู้อยู่อาศัยร่วมกับลูกจ้างและอดีตลูกจ้างโรงงาน
เมื่อต้นทศวรรษนับจาก พ.ศ. 2533 มีการจัดกลุ่มเหยื่ออิเทอร์นิตแอสเบสตอสเพิ่มอีกสองกลุ่ม: คือกลุ่มที่
เคยร่วมพักอาศัยที่เดียวกันกับลูกจ้างและอดีตลูกจ้างโรงงาน, และสมาชิกในครอบครัว. คนเหล่านี้ได้สัมผัส
แอสเบสตอสผ่านเสื้อผ้าที่ใส่ทำงานกับแอสเบสตอสในโรงงานเหล่านี้ ของสามีหรือบิดาของพวกเขา. ตอนแรก
บริษัทปฏิเสธการจ่ายเงินชดเชยความเสียหายใดๆให้เหยื่อกลุ่มนี้. เหตุผลสำคัญที่อิเทอร์นิตใช้ต่อสู้คือสถานการณ์
ตอนนั้น, บริษัทไม่สามารถมองเห็นล่วงหน้าได้ว่าการสัมผัสแอสเบสตอสผ่านชุดทำงานของลูกจ้างจะก่อให้เกิด
อิเทอร์นิตกับ “ความทรมานซ้ำสอง” ของเหยื่อแอสเบสตอสในประเทศเนเธอร์แลนด์ | 163