Downloadหà¸à¸±à¸à¸ªà¸·à¸ - à¹à¸¥à¸´à¸ à¹à¸à¹ à¹à¸£à¹à¹à¸¢à¸«à¸´à¸
Downloadหà¸à¸±à¸à¸ªà¸·à¸ - à¹à¸¥à¸´à¸ à¹à¸à¹ à¹à¸£à¹à¹à¸¢à¸«à¸´à¸
Downloadหà¸à¸±à¸à¸ªà¸·à¸ - à¹à¸¥à¸´à¸ à¹à¸à¹ à¹à¸£à¹à¹à¸¢à¸«à¸´à¸
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ระยะที่สามสามารถแบ่งเป็นรายปีได้ดังต่อไปนี้:<br />
• พ.ศ. 2522<br />
ขอบคุณต่องานของนิโคลา พอนดราโน (Nicola Pondrano), ผู้ซึ่งต่อมาเข้ามาทำงานในองค์กรอินคาซีกิล<br />
(INCA-CGIL), และ ดร.ดานีลา ดีกิโอวานนิ (Dr. Daniela Degiovanni) ซึ่งนำไปสู่การยอมรับโรคที่เกี่ยวกับ<br />
แอสเบสตอสและสิทธิประโยชน์ที่เกิดตามมาโดยไอเนล(INAIL), มีการพัฒนาอย่างมากในกระบวนการทางกฎหมาย<br />
เกี่ยวกับการแพทย์ (บุคคลที่พิการถึงขีดที่จะได้รับการชดเชยโดยไอเนลนั้นจะมีสิทธิฟ้องคดีในศาลแพ่งเพื่อเรียกร้อง<br />
ค่าเสียหายเพิ่มเติมได้). คดีส่วนใหญ่ในหลายร้อยรายได้รับผลที่น่าพอใจ.<br />
<br />
• พ.ศ. 2524-2526<br />
เมื่อไอเนลยอมรับข้อเสนอของอิเทอร์นิต ที่จะขอยกเว้นการจ่ายเบี้ยประกันครอบคลุมความเสี่ยงจากโรค<br />
ใยหิน (Asbestosis)/โรคฝุ่นหินจับปอด (Silicosis) (ในกรณีเช่นนั้นหมายความว่าโรงงานปลอดความเสี่ยง), จึงมี<br />
การตัดสินใจฟ้องศาลแพ่ง. ผลของการฟ้องคือคำตัดสินที่ยืนยันถึงความเสี่ยงของแอสเบสตอสในทุกโรงงาน<br />
อิเทอร์นิต, และรวมถึงหลักฐานอ้างอิงถึงความวิตกกังวลเรื่องการปนเปื้อนภายในเมืองด้วย. ศาลสูงได้พิพากษายืน<br />
เมื่ออิเทอร์นิตอุทธรณ์ ใน พ.ศ. 2532.<br />
<br />
• พ.ศ. 2527<br />
สำนักงานสหภาพท้องถิ่นของอินคาและซีกิล (คาเมอรา เดล ลาโวโร) จัดการประชุมสัมมนาครั้งแรก<br />
เรื่องโรคที่เกี่ยวกับแอสเบสตอส.<br />
<br />
• พ.ศ. 2529<br />
อิเทอร์นิตถูกคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์ และต่อมาล้มละลาย: หลังจากการทำธุรกิจมา 80 ปี, และในเวลานั้นมี<br />
ลูกจ้างเกือบ 2,000 คน, อิเทอร์นิตตัดสินใจทิ้งสิ่งที่เวลานั้นเรียกว่า “มะนาวที่ถูกบีบน้ำออกไปหมดแล้ว” ปล่อยให้<br />
คนงาน 350 คนตกงานและไม่สามารถรักษาสัญญาที่จะสร้างโรงงานใหม่ และเปลี่ยนเทคโนโลยีเป็น “ไร้แอส-<br />
เบสตอส”. ต่อมาได้มีข้อเสนอโครงการจาก เซฟ (SAFE) (อิเทอร์นิตฝรั่งเศส) ที่จะเปิดโรงงานที่ใช้แอสเบสตอส<br />
อีกครั้ง, แต่สหภาพแรงงานได้ล้มข้อเสนอนี้.<br />
<br />
• พ.ศ. 2530<br />
การศึกษาทางระบาดวิทยาชิ้นแรก (โดยมหาวิทยาลัยตูริน และเจ้าหน้าที่สาธารณสุขท้องถิ่นในคาซาเล) :<br />
พบการตายในลักษณะการสังหารหมู่ : นั่นคือพบการตายถึง 200 ราย ในหมู่คนงานอิเทอร์นิตที่ได้รับแอสเบสตอส.<br />
ต่อมาได้มีการศึกษาวิจัยในสมาชิกของครอบครัวและผู้ที่อาศัยอยู่. ผลก็คือ, นายกเทศมนตรีริคคาร์โด คอปโป<br />
(Mayor Riccardo Coppo) ได้สั่งห้ามใช้แอสเบสตอสในเขตคาซาเล: เป็นการตีกระหน่ำครั้งสุดท้ายในความ<br />
พยายามใดๆ ที่จะปรองดองกับแอสเบสตอส.<br />
การต่อสู้แอสเบสตอสในคาซาเล มอนเฟอร์ราโต “การต่อสู้ของพวกเราเพื่อความยุติธรรม, การขจัดการปนเปื้อน, งานวิจัย” | 81