Downloadหนังสือ - เลิก ใช้ แร่ใยหิน

มุมมองสากลเรื่องหายนะด้านมนุษยธรรมที่ก่อโดยอิเทอร์นิต
ขณะที่ความสนใจของหนังสือเล่มนี้อยู่ที่หายนะของคาซาเลมอนเฟอร์ราโตและพละกำลังที่รวมกันเพื่อนำ
อดีตนักธุรกิจแอสเบสตอสเข้าสู่การพิจารณาคดีเนื่องจากบทบาทที่ถูกกล่าวหาว่าก่อให้เกิดหายนะ, โศกนาฎกรรม
ของผู้เสียชีวิตจากแอสเบสตอสในอิตาลีเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นซ้ำในที่ใดก็ตามที่มีโรงงานซีเมนต์แอสเบสตอสของอิเทอร์นิต
ตั้งอยู่. ในหนังสือเล่มนี้เกี่ยวกับการดำเนินการผลิตในอิตาลี, บราซิล, ฝรั่งเศส, เบลเยียม, เนเธอร์แลนด์,
เดนมาร์กและญี่ปุ่น บันทึกความแน่วแน่ของบริษัทอิเทอร์นิตระดับโลกและระดับชาติที่ให้ความสำคัญกับผลกำไร
ของบริษัทมากกว่า และละเลยต่อความปลอดภัยในการทำงาน. คุณจะอธิบายความจริงเป็นอย่างอื่นได้อย่างไร
ในเมื่อขนาด ปี 2538, ถุงวัตถุดิบแอสเบสตอสยังถูกเปิดด้วยมีดและใช้มือเทใส่เครื่องผสมจนหมดที่โรงงานอิเทอร์
นิตในตีออง ประเทศฝรั่งเศส (บทที่ 15), เป็นเวลานับทศวรรษ, มันเป็นปฏิบัติการขั้นพื้นฐานสำหรับผู้บริหาร
อิเทอร์นิตที่ได้ใช้ข้อมูลการเจ็บป่วยด้วยโรคที่เกี่ยวข้องกับแอสเบสตอสของคนงานไปในทางที่เอื้อประโยชน์ให้แก่
บริษัท ขณะที่ปฏิเสธความรู้เรื่องการวินิจฉัยโรคจากผู้ที่เกี่ยวข้องและเจ้าหน้าที่ทางการ. นักประวัติศาสตร์ชาว
เดนมาร์ก ชื่อ เคิร์ต จาคอบเซน (Kurt Jacobsen) รายงานว่า จากช่วงกลางทศวรรษนับจาก พ.ศ.2493 อุบัติการณ์
โรคใยหินในหมู่คนงานที่โรงงานอิเทอร์นิตแดนซค์เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ. “อย่างไรก็ตาม, เหล่าคนงานไม่ได้รับข้อมูล -
อย่างน้อยก็รู้แค่ไม่กี่คน - และไม่ได้แจ้งต่อสาธารณะด้วย” (บทที่ 17). คนงานอิเทอร์นิตชาวญี่ปุ่น “ไม่ได้รับคำ
อธิบายเรื่องอันตรายของแอสเบสตอสหรือความรู้ในการหลีกเลี่ยงโรคภัย..ยิ่งไปกว่านั้น, บริษัทยังให้คนงานนำ
เครื่องแบบกลับไปที่บ้านของพวกเขา” (บทที่ 18). คำพิพากษาปี 2554 จากศาลแพ่งบรัสเซลส์ยืนยันความ
พยายามของบริษัทอิเทอร์นิตเบลเยียมในการ “ดูแคลนเรื่องอันตรายต่อสุขภาพของแอสเบสตอสและปกปิดความ
จริงเมื่อบริษัทรู้แน่ชัดว่าการได้รับแอสเบสตอสเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงอย่างร้ายแรงในการก่อโรคเช่น โรคใยหิน,
มะเร็งปอด และเมโสเธลิโอมา” (บทที่ 16).
ทั่วทั้งอาณาจักรอิเทอร์นิต, มันเป็นงานประจำที่เหล่าผู้บริหารจะต้องเข้าไปแทรกแซงนโยบายของรัฐบาล
เพื่อสกัดกั้นมิให้มีการนำมาตรการป้องกันเข้ามาใช้ และไม่ยอมรับการห้ามใช้แอสเบสตอส. แม้ความจริงจะ
ปรากฎว่าโรคที่เกี่ยวข้องกับแอสเบสตอสได้รับการวินิจฉัยในหมู่คนงานอิเทอร์นิตในเนเธอร์แลนด์ในปี 2499, 2515,
2518, 2524, และ 2525, “ไม่มีกรณีไหนเลยที่อิเทอร์นิตได้เผยแพร่ข้อมูลออกไปนอกบริษัท, ไม่มีเหยื่อรายใดที่
สามารถทำให้อิเทอร์นิตรับผิด” (บทที่ 14). การต่อสู้ดิ้นรนของเหยื่ออิเทอร์นิตชาวดัตช์ที่จะขอค่าชดเชยนั้น บ๊อบ
รูเออร์ส ระบุว่าเป็น “ความทุกข์ทรมานซ้ำสอง”: กฎหมายทับถมบนความทุกข์ทรมานทางการแพทย์. การหลีกเลี่ยง
ความรับผิดชอบต่อค่าใช้จ่ายในการล้างพิษแอสเบสตอสเป็นอีกอคติหนึ่งของบุคลากรอิเทอร์นิต. เมื่อบริษัทอิเทอร์นิต
อิตาลีถูกประกาศให้ล้มละลายในปี 2529, “โรงงานอิเทอร์นิตที่คาซาเลถูกทิ้งร้างพร้อมกับสารพิษทั้งหมดของมัน..”
(บทที่ 5). ประมาณว่า สำหรับการล้างพิษในเมืองคาซาเลมอนเฟอร์ราโตต้องใช้เงินเกินกว่า 160 ล้านยูโร; ถึง
ปัจจุบัน, ทั้งสวิสอิเทอร์นิตกรุ๊ปและเบลเยียมอิเทอร์นิตกรุ๊ปไม่ได้จ่ายค่าทำความสะอาดแหล่งอุตสาหกรรมเก่า,
บทนำ | 21