Downloadหนังสือ - เลิก ใช้ แร่ใยหิน

งานในกลุ่มคนงานของเนฟาบาส. ระหว่าง พ.ศ. 2488 ถึง พ.ศ. 2515, คริสเตียแอนซีทำงานที่เนฟาบาสที่
อุสเทอร์ฮาวท์และสัมผัสกับแอสเบสตอสอย่างยาวนานและเสียชีวิตในปี พ.ศ. 2519 จากโรคเหล่านี้. ในปี พ.ศ. 2518,
ทั้งโรคใยหินและโรคมะเร็งปอดได้รับการยืนยันในคนงานของโรงงานอิเทอร์นิตกอร์. โรคมะเร็งเยื่อหุ้มปอดถูก
บันทึกในคนงานอีกสามคนของโรงงานอิเทอร์นิตกอร์ในปี พ.ศ. 2518, 2524 และ 2525, โดยลำดับ. ไม่มีข้อมูล
ใดๆของผู้ป่วยเหล่านี้ที่อิเทอร์นิตปล่อยให้รั่วไหลออกไปนอกโรงงาน. ไม่มีเหยื่อรายใดได้รับค่าชดเชยความเสีย
หายจากอิเทอร์นิต. เมื่อพิจารณาถึงระยะฟักตัวที่ยาวนานของโรคอันเนื่องมาจากแอสเบสตอส, จึงมีเหตุผลที่จะ
กล่าวว่า เป็นไปไม่ได้เลยในช่วงก่อนหน้าปี พ.ศ. 2510 ที่คนงานจะฟ้องนายจ้างให้รับผิดชอบและจ่ายค่าชดเชย
ความเสียหายที่เกิดจากโรคอันเนื่องมาจากการประกอบอาชีพภายใต้กฎหมายแรงงานของประเทศเนเธอร์แลนด์
ขณะนั้นได้.
คดีแรกที่ต่อสู้กับเนฟาบาสและอิเทอร์นิต
ในช่วงกลางทศวรรษนับจาก พ.ศ. 2523, ผลจากหลายปัจจัยประกอบกัน, ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง
อย่างมากสำหรับตำแหน่งของเหยื่อแอสเบสตอสในประเทศเนเธอร์แลนด์. เป็นครั้งแรกที่นักวิชาการก้าวเข้ามาและ
ยืนข้างเหยื่อแอสเบสตอสและใช้ความเชี่ยวชาญของตนอย่างสุดความสามารถ. ก่อนหน้านี้นักวิชาการแทบทั้งหมด
เป็นลูกจ้าง, หรือไม่ก็ได้รับเงินอุดหนุนจากอุตสาหกรรมแอสเบสตอส. ปัจจัยที่สองเป็นการตัดสินใจของอดีตลูกจ้าง
ของเนฟาบาส, ที่ได้รับความทุกข์ทรมานจากโรคใยหิน, และต้องการฟ้องร้องดำเนินคดีกับนายจ้าง. นั่นหมายความ
ว่าอุตสาหกรรมแอสเบสตอส, ซึ่งเพลิดเพลินกับการมีอิทธิพลเหนือรัฐบาลและได้รับความเห็นใจอย่างมากในมุมมอง
ของตนเพียงด้านเดียวมาตลอด, ต้องแสดงความรับผิดชอบเป็นครั้งแรกต่อหน้าศาลในนโยบายของตน, เกี่ยวกับ
สภาพการทำงานภายในโรงงานและการกำหนดมาตรการด้านสุขภาพและความปลอดภัย. ที่สำคัญคือการก่อตั้ง
องค์กรของเหยื่อแอสเบสตอสและเพื่อเหยื่อแอสเบสตอสขึ้นเป็นครั้งแรก; เหยื่อเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนทาง
การเมือง, การจัดตั้ง และการเงินจากพรรคสังคมนิยม (Socialist Party - SP). นอกจากนั้น, เหยื่อแอสเบสตอส
ได้รับกำลังใจอย่างมากจากการสนับสนุนทางการเงินจากรัฐบาลเพื่อใช้ในการขอความช่วยเหลือด้านกฎหมาย.
ด้วยการสนับสนุนจากพรรคสังคมนิยม, หญิงหม้ายสามคนซึ่งสูญเสียสามีด้วยโรคอันเนื่องมาจากแอสเบส
ตอสได้มารวมกันยื่นฟ้องบริษัทอิเทอร์นิตกอร์เป็นครั้งแรก. ขณะเดียวกัน, ลูกจ้างที่อู่ต่อเรือวลิสซินเกน เดอ เชลเด
(Vlissingen De Schelde), ซึ่งสัมผัสกับแอสเบสตอสในช่วง พ.ศ. 2492 - พ.ศ. 2510, ก็ได้ยื่นฟ้องศาลเช่นกันโดย
การสนับสนุนของสหภาพเพื่อเรียกร้องค่าชดเชยความเสียหายจากการป่วยด้วยมะเร็งเยื่อหุ้มปอดจากแอสเบสตอส.
คดีของอดีตลูกจ้างก่อนหน้านี้นำไปสู่การตัดสินให้ชนะคดีในศาลสูง, ทำให้สถานภาพกฎหมายมีความเข้มแข็งขึ้น
อย่างมากสำหรับเหยื่อรายอื่นที่ได้รับผลกระทบด้วยโรคอันเนื่องจากแอสเบสตอส [1]. ผลต่อเนื่องจากการตัดสิน
อิเทอร์นิตกับ “ความทรมานซ้ำสอง” ของเหยื่อแอสเบสตอสในประเทศเนเธอร์แลนด์ | 161