Downloadหนังสือ - เลิก ใช้ แร่ใยหิน

สุขภาพที่บริษัทก่อขึ้น, เป็นเวลาเนิ่นนานหลายปี, จึงถูกกลบฝังไปพร้อมร่างเหยื่อที่เสียชีวิตเหล่านี้. ในปีพ.ศ.
2538, หรือสองปีหลังจากปิดโรงงานโอซาสโค, บรรดาอดีตคนงานเริ่มรวมตัวกันและร่วมกันก่อตั้งองค์กรต่อสู้เพื่อ
ให้สังคมยอมรับโรคที่เกิดจากแอสเบสตอส; รวมทั้งค้นหาวิธีรักษาและการเรียกร้องการชดเชยความเสียหายที่เกิด
ขึ้น, ตลอดจนรณรงค์การห้ามใช้แอสเบสตอสในประเทศบราซิล -องค์กรที่พวกเขาได้ก่อตั้งขึ้น คือ อาเบรีย.
ปฏิกิริยาของบริษัทเริ่มในทันทีและบริษัทได้จัดตั้งองค์กรที่มีวัตถุประสงค์เพื่อดึงคนงานและครอบครัวออก
จากคดี โดยเกลี้ยกล่อมให้คนงานเซ็นสัญญาประนีประนอมยอมความนอกศาลและรับเงินชดเชยจำนวนไม่มาก
ร่วมกับการทำประกันสุขภาพตลอดชีวิตให้คนงาน, ซึ่งบริษัทจะเป็นผู้จัดหาให้เอง แต่คนงานต้องสละสิทธิ์จากการ
เรียกร้องตามกฎหมายใดๆในอนาคต. สัญญาประนีประนอมดังกล่าวยังเปิดช่องให้การเข้ารับบริการทางสุขภาพ
สิ้นสุดลงในกรณีที่บริษัทล้มละลายหรือมีการห้ามใช้แอสเบสตอสในประเทศบราซิล, ทำให้คนงานและครอบครัว
ของคนงานกลุ่มนี้กลายเป็นตัวประกันสำหรับการคงไว้ซึ่งการใช้แอสเบสตอสต่อไป.
อิเทอร์นิตยืนยันกับนักข่าวว่า บริษัทได้ทำสัญญาประนีประนอมยอมความดังกล่าวกับคนงานที่เคยอยู่ใน
บริษัทแล้ว 3,000 ฉบับทั้งในกลุ่มโรงงานซีเมนต์แอสเบสตอสหลายแห่ง
ตลอดจนเหมืองแอสเบสตอสในเครือ (เอส
เอเอ็มเอ).
กระทรวงสาธารณะของรัฐเซา เปาโล, ไม่พอใจการทำสัญญาประนีประนอมยอมความดังกล่าว, สหพันธ์
ลิทิส (litis consortium) ร่วมกับอาเบรีย, ได้เสนอให้ฟ้องคดีในนามกลุ่มบุคคล [เออร์กา ออมเนส (erga
omnes)] เหมือนกับที่เคยทำในตูริน. คดีนี้ร้องต่อศาลให้ชดเชยแก่เหยื่อ 2,500 คน, สำหรับความเสียหายทาง
ร่างกายและความทุกข์ทางจิตใจ, และเรียกร้องให้บริการการดูแลและการรักษาพยาบาลตลอดชีวิตแก่ผู้ที่ป่วย.
เป็นที่น่าเสียดาย, ในความล่าช้าของระบบศาลบราซิล, การฟ้องร้องถูกเลื่อนโดยไม่มีข้อยุติใดๆ, แม้ว่าการตัดสิน
คดีของศาลในคดีแรกจะระบุว่าอิเทอร์นิตต้องรับผิดชอบต่อการทำความเสียหายให้แก่เหยื่อทั้ง 2,500 คน, แต่โชคร้าย
ที่คำตัดสินของศาลอุทธรณ์, ได้พิพากษากลับ, และปล่อยให้บริษัทพ้นผิด, โดยยอมรับข้อแก้ต่างคดีว่า บริษัทได้
ดำเนินงานเป็นไปตามกฎหมายแรงงานของบราซิลอยู่เสมอ, แม้จะไม่เพียงพอและไม่ทันสมัยในขณะนั้น แต่
เอกสารเท่าที่ปรากฏมีแค่อนุสัญญาขององค์การแรงงานระหว่างประเทศ ฉบับที่ 162 ในปี พ.ศ. 2534 เท่านั้น,
ศาลเห็นว่าเท่าที่ปรากฏยังไม่มีหลักฐานที่ชัดเจนว่า บริษัทมีความผิด. แม้การยื่นอุทธรณ์ต่อศาลฎีกาจะยังกระทำได้,
แต่ต้องใช้เวลาหลายปี. ซึ่งเมื่อถึงเวลานั้น, เหยื่อแอสเบสตอสจำนวนมากคงเสียชีวิตหมดแล้ว.
ด้วยการเปลี่ยนแปลง “ขอบเขตอำนาจศาล” จากศาลแพ่งไปสู่ศาลแรงงานตามการแก้ไขรัฐธรรมนูญ
ฉบับที่ 45 เมื่อเดือน ธันวาคม พ.ศ. 2547, ซึ่งมีกระบวนการเร่งรัดการตัดสินคดีเรียกร้องค่าชดเชยความเสียหาย
อิเทอร์นิตในประเทศบราซิล | 157