Bijlage 15 Archeologie - ruimtelijkeplannen.enschede.nl ...

type 31 167 171 173 181 183 185 187 191 193 201 203 211 229 251 269 275 285 295 353 357 509 Totaal
1710 Geretoucheerde afslag 1 1
1720 afslag met gebruiksretouche 1 1 2
1820 kling met gebruiksretouche 1 1
3010 Brok 1 1
3021 decortificatiestuk 1 1 2 1 1 1 7
3034 klingkern met 2 t.o. slagvlakken 1 1
3038 afslagkern met 2 slagvlakken 1 1 2
3041 Kernvernieuwingsstuk 1 1
3050 Afslag 1 1 1 3 1 1 1 1 1 1 1 1 14
3051 bijlafslag 1 1
3060 Kling 1 1
3090 Potlid 2 2
Totaal 1 2 1 5 1 3 2 1 2 2 1 1 1 1 1 1 2 1 2 1 1 1 34
Tabel 6.3.3 totaal artefacten per put
47 Simons 1989.
6.4.3 Herkomst
Het aangetroffen vuursteen is met uitzondering
van de verbrande stukken geclassificeerd
als morene vuursteen wat in de
natuurlijke ondergrond voorkomt. Die ondergrond
bestaat hoogstwaarschijnlijk uit fluvioglaciale
of proglaciale afzettingen met
daarop afgezet dekzand (zie paragraaf 4.1).
Van de 34 stuks vuursteen zijn er 3 verbrand,
wat een percentage van 8,8% is.
6.4.4 Conclusie
De 34 verzamelde artefacten zijn over een
groot areaal verzameld en zijn beslist geen
eenheid te noemen. Veel van deze artefacten
moeten dan ook gezien worden als losse
vondsten en zijn de overblijfselen van het
gebruik van landschap door mensen. De 5
artefacten aangetroffen in put 173 geven de
indruk dat het hier om een concentratie gaat
die in of in de nabijheid van deze opgravingsput
gezocht moet worden .
Het enige artefact dat nader gedateerd kan
worden is de bijlafslag uit put 275 die van
het Neolithicum tot en met de vroege
IJzertijd te dateren is . Het overige materiaal
kan niet nader gedateerd worden dan vanaf
het Laat Paleolithicum tot en met de vroege
IJzertijd. 47
De reden waarom Vroeg- of Midden
Paleolithicum als datering wordt afgewezen
is niet omdat vindplaatsen uit die periode
niet te verwachten zouden zijn. Ze kunnen
worden aangetroffen op plaatsen waar het
oude oppervlak dagzoomt, dat wil zeggen
waar niet of nauwelijks dekzand aanwezig is.
Dit is op de Usseler es het geval op het
hoogste deel van de morenerug. Hier is
slechts een dunne laag dekzand op de
grondmorene aangetroffen (zie hoofdstuk 4,
beschrijving put 281). De dekzandafzetting
op de grondmorene heeft zich vanaf het Laat
Paleolithicum gevormd.
Op basis van het landschap en de geologie
van de Usseler es is bewoning in de bewuste
periode dus mogelijk geweest. Het vuursteen
zelf blijkt echter qua bewerkingstechniek,
uiterlijk (niet gepatineerd door langdurige
blootligging aan het oppervlak) en qua typologie
geen Vroeg- of Midden Paleolithische
kenmerken te hebben. Hieruit mag geconcludeerd
worden dat het vuursteen zelf geen
aanwijzingen geeft voor Vroeg- of Midden
Paleolithische bewoning.
6.5 Resultaten 14 C onderzoek
Het best bewaarde crematiekuiltje, dat wil
zeggen met de grootste inhoud aan crematieresten,
is bemonsterd voor 14 C-analyse. De
crematieresten zijn uitgezeefd door het ADC
ArcheoProjecten. De analyse van de verbrande
botfragmenten is uitgevoerd in
Utrecht bij het R.J. van de Graaff laboratorium.
De resultaten zijn afgebeeld in de
onderstaande tabel. De analyse heeft als
gecalibreerde datering opgeleverd 231-289
v.Chr en 353-388 v. Chr. Hieruit volgt dat de
datering ergens rond de tweede helft van de
4 e eeuw v. Chr. ligt, dat wil zeggen in de
Midden IJzertijd.
ADC ArcheoProjecten Rapport 413 Enschede, Usseler Es
38