Bijlage 15 Archeologie - ruimtelijkeplannen.enschede.nl ...

BAAC bv Aanvullend Archeologisch Onderzoek Enschede, Usseler es
- Wat is de datering van de archeologische vondsten en tot welke vondsttypen of
vondstcategorieën behoren zij?
Het vondstmateriaal bestaat uit natuursteen, vuursteen en keramiek. De datering varieert
van Mesolithicum/Neolithicum tot Nieuwe Tijd.
Het natuursteen is vooral afkomstig uit de Romeinse hutkom (spoor 213), een haardkuil
(spoor 261) en een waterput (spoor 185). Vrijwel al dit natuursteen is verder niet bewerkt.
Uit de hutkom stamt een fragment tefriet, afkomstig van een maalsteen en uit de waterput
komt een mogelijk fragment van een zandstenen ligger. Tefriet is eveneens aangetroffen in
de Middeleeuwse nederzetting van vindplaats G.
Zoals al eerder vermeld is het merendeel van het aangetroffen vuursteen niet bewerkt.
Daarnaast zijn er drie afslagen, twee klingen, twee kernen, één getand en één gekerfd
werktuig aangetroffen. Van het getande werktuig en één van de kernen kan gezegd worden
dat ze uit het Mesolithicum/Neolithicum stammen. Het meeste vuursteen is gevonden bij de
aanleg van het vlak. Slechts de hutkom leverde enkele bewerkte stukken vuursteen op.
Zowel het getande als het gekerfde werktuig komen uit de hutkom, naast een afslag en een
kern. Gezien het verschil in ouderdom tussen het vuursteen en de hutkom kan
geconcludeerd worden dat de hutkom als artefact-trap gefungeerd heeft.
Het keramische materiaal dateert voornamelijk uit de Romeinse Tijd en de Middeleeuwen.
Het oudst aanwezige aardewerk stamt uit de Bronstijd. In werkput 6 is bij de aanleg van het
vlak een aardewerken oortje uit deze periode gevonden. Dit oortje betreft een zogenaamd
plugoor en is ongeveer 5 cm lang en 2,5 cm in doorsnede. Op de bovenzijde en aan één
zijkant is dit oortje versierd met ondiepe nagelindrukken. De magering bestaat uit grof zand
in combinatie met granietgruis.
Het is vrij lastig om het handgevormde aardewerk toe te wijzen aan de IJzertijd of de
Romeinse Tijd. Een enkel randfragment met vingertopindrukken boven op de rand stamt uit
de IJzertijd, terwijl scherven met een uitgesproken organische magering vrijwel zeker uit de
Romeinse Tijd stammen. Het aardewerk uit de Romeinse Tijd wordt verder uitgedreid
beschreven in het vorige hoofdstuk.
Het Middeleeuwse aardewerk komt vooral uit de periode 1050-1250 (LMEA), ook wel Volle
Middeleeuwen genaamd. Het gaat voornamelijk om handgevormd kogelpotaardewerk, met
daarnaast nog een enkel scherfje importaardewerk uit Mayen en Pingsdorf. Dit beeld is
normaal voor de regio. 27
Uit de Nieuwe tijd komen enkele scherven steengoed en rood- en witbakkend aardewerk.
Deze zullen met de bemesting op de akker zijn terecht gekomen.
- Wat is de datering van de sporen?
De ouderdom van de sporen varieert van (mogelijk) Bronstijd tot Nieuwe tijd. De oudste
sporen zijn die van het gebouw op vindplaats B. Dit gebouw stamt mogelijk uit de Late
Bronstijd. Veel sporen zijn niet goed dateerbaar vanwege het ontbreken van
vondstmateriaal. Zo kunnen de sporen op vindplaats B uit de Bronstijd komen, maar ook de
IJzertijd. De sporen op vindplaats C stammen of uit de IJzertijd of de Romeinse Tijd, die op
vindplaats E uit de Romeinse Tijd of de Middeleeuwen. De sporen op de vindplaatsen D, F
en G stammen in ieder geval uit de Middeleeuwen. Over het hele terrein verspreid zijn een
klein aantal sporen uit de Nieuwe tijd aanwezig.
- Wat is de conserveringsgraad van sporen en verschillende materiaalcategorieën, inclusief
eventueel aanwezig archeobotanisch en zoölogisch materiaal?
De conservering van de sporen is doorgaans goed, op een aantal plaatsen worden oudere
sporen oversneden door sporen van jongere datum. Er zijn nauwelijks recente verstoringen
aanwezig. Waar deze wel aanwezig zijn wordt niet de indruk gewekt dat er archeologische
27 Kooi 1995
Concept versie 4 augustus 2008 22