Bijlage 15 Archeologie - ruimtelijkeplannen.enschede.nl ...

BAAC bv IVO Usseler es Noord, gemeente Enschede
vindplaatsen. Dit geldt niet voor het oostelijke gebied, hier zijn vooral de indicatoren
van de oppervlaktekartering indicatief voor de aanwezigheid van een vindplaats.
Het westelijke gebied
In dit gebied zijn voornamelijk archeologische indicatoren aangetroffen op de zuidelijke
en noordelijke dekzandrug en een klein dekzandkopje (fig. 4.1). Op de zuidelijke en
noordelijke dekzandrug worden vooral bewoningssporen uit de Middeleeuwen (9 e -12 e
eeuw) verwacht, hoewel oudere bewoningssporen niet uit te sluiten zijn (bijlage 7). Op
grond van het vuursteen zijn op het dekzandkopje mogelijk bewoningssporen te
verwachten uit het Paleolithicum-Bronstijd.
Het centrale gebied
In dit gebied, bestaande uit gestuwde grondmorene, zijn archeologische indicatoren
aangetroffen (bijlage 3). Hier worden bewoningssporen verwacht uit het Paleolithicum-
Middeleeuwen. In bijlage 7 zijn drie grote gebieden onderscheiden waar concentraties
van bewoningssporen uit het Paleolithicum-Bronstijd, IJzertijd-Romeinse Tijd en
Middeleeuwen (9 e -12 e eeuw) worden verwacht. Ook zijn enkele puntlocaties
weergegeven waar specifiek vondstmateriaal uit de Vroege Middeleeuwen (5 e eeuw tot
begin 8 e eeuw) en de Bronstijd is aangetroffen. Daarnaast zijn twee specifieke
gebruiksgebieden onderscheiden waar mogelijk metaal is gesmolten en waar
metaalbewerking heeft plaatsgevonden.
Het oostelijke gebied
In dit gebied zijn alleen archeologische indicatoren aangetroffen in het relatieve vlakke
zuidwestelijke deel van het gebied. Bij de oppervlaktekartering is hier veel
middeleeuws aardewerk aangetroffen, waarvan het grootste deel uit de 9 e -12 e eeuw
stamt. Mogelijk bevindt zich hier een vindplaats uit deze periode. Het esdek is hier veel
dunner waardoor de eventueel aanwezige archeologische sporen minder goed
bewaard zijn gebleven. Ook het bodemprofiel (vaak een AC profiel) geeft aan dat de
conserveringscondities hier minder goed zijn dan in de andere gebieden met
archeologische vindplaatsen. Het bij de oppervlaktekartering gevonden vuursteen geeft
aan dat hier mogelijk ook sporen uit het Paleolithicum-Bronstijd aanwezig kunnen zijn.
Het is niet uit te sluiten dat zich hier ook nederzettingssporen en sporen van een
grafveld uit de Midden IJzertijd bevinden, gezien de opgraving die hier aan de rand van
het gebied is uitgevoerd voor de aanleg van de A35.
De verspreiding van de archeologische indicatoren uit de boringen geeft aan dat vanaf
het Paleolithicum-Middeleeuwen vooral de hoge terreindelen bewoond zijn geweest.
Dit komt overeen met de bewoningsontwikkeling zoals deze in hoofdstuk 3.4 is
geschetst.
Voor alle drie gebieden geldt dat op grond van de datering van het jongste aardewerk
uit de boringen de bewoning zich na de 12 e eeuw is gaan verplaatsen van de hogere
terreindelen naar de lagere delen en zich concentreerde in kleine kernen langs de
huidige randen van het escomplex (aangelegd op de dekzandruggen en op de
gestuwde grondmorene). Deze verplaatsing van de bewoning komt overeen met het
begin van de esvorming. Dit wordt bevestigd door de datering van het oudere deel van
het (mest)aardewerk (13 e -15 e eeuw) van de oppervlaktekartering. Uit de ligging en
verspreiding van het laat-middeleeuwse aardewerk blijkt dat een aantal
bewoningslocaties uit deze periode (die overeen komen met de huidige ligging van een
23