Da hadde vært litt kult visst vi hadde snakka strilsk om hondra år”

6.2.5 Oppsummering
Resultata sett opp mot dei andre hypotesane viser at dei fleste er styrkte. Variasjon og
endring. Kort oppsummert ser ein at dei yngre i 2009 har langt fleire førekomstar av yngre
former enn nokon av dei andre gruppene. Det ser ut til at strilemålet kan delast i yngre og
eldre stril, men at dette endå ikkje er ”etablert.” Skiljet går mellom årsklasse IV (dei unge i
2009) og resten. Ei følgje av dette er naturleg nok at trendgranskinga i større grad enn
panelgranskinga viser språkendring. Mellom nord og sør er forskjellane småe og varierande,
så denne hypotesen kan ein ikkje seia er styrkt. No når dette er på plass (jf. problemstilling 1,
kapittel 1.3), er det på tide å finna ut noko om korfor det er slik (jf. problemstilling 2, kapittel
1.3). Korleis kan ein forklara dei resultata som er presenterte?
6.3 Årsaksforklaringar
6.3.1 Innleiing
I eit sosiologisk perspektiv har ein no sett på tilstandar og forskjellar i form av mønster og
korleis desse endrar seg over tid. Ein har sett på samanhengar og korleis desse verkar inn på
kvarandre. Altså kva av dei språklege og sosiale variablane som korrelerer. Til dømes ser det
ut til at låg alder samsvarar med høg prosent av yngre former. No er det årsakene som står for
tur, og eg skal prøva å diskutera meg fram ei forklaring på korleis desse mønstra vert danna,
og korleis samanhengar oppstår. (Schiefloe 2003:122f.)
6.3.2 Indre årsaker: Forenkling
Årsakene til språkendring kan òg vera i språket sjølv. Som vist i teorikapitlet i denne oppgåva
er det ei kjend sak at når fleire varietetar møtest, fører det ofte til grammatisk forenkling. Når
eit barn lærer språk, må det systematisera det frå grunnen av for å utvikla sin personlege
grammatiske kompetanse. Grammatiske reglar er generaliseringar over det som er akseptabel
språkbruk, og barn lærer dei enklaste generaliseringane først (jf. 3.4.1). Dermed ligg det ei
drivkraft i språket sjølv. Forenkling i genereraliseringane kan altså vera med på å forklara
overgangen til yngre former.
Det er ikkje enkelt å dra eit klart skilje mellom indre og ytre faktorar for språkendring. Eg
trur at dei heng tett saman, men i dette underkapitlet vil eg først og fremst konsentrera meg
om dei indre. På sett og vis skjer jo alle språkendringar både innanfrå og utanfrå, men ikkje
alle i kraft av språket sjølv. Likevel meiner eg at språket sjølv alltid speler ei viss rolle, for
98