Da hadde vært litt kult visst vi hadde snakka strilsk om hondra år”

presentera ei anna muleg forklaring. Det er ikkje slik at det eg viser i denne oppgåva, er det
endelege resultatet av noka språkendring. Eg kjem inn og undersøkjer språket tidleg i
endringsprosessen, og derfor kan ikkje eg fastslå at det i dette tilfellet er tale om
langtidstilpassing. Tala som viser at dei vaksne og eldre held striledialekten stabil, er solide
og tydelege, men det er òg tala som viser at dei yngre har eit språk som er langt rikare på
yngre former. Å dra ei slutning om at dette er språkendring, er likevel for enkelt.
Språkendring vil alltid føregå i ulike fasar, men eg kan ikkje på bakgrunn av mine funn i
Øygarden seia at der har det skjedd ei språkendring. Dei yngre formene har berre så vidt fått
fotfeste hjå ungdomen, og det er ikkje slik at denne språkendringa no har stansa. Eg trur at det
fenomenet ein ser i Øygarden, framleis er variasjon. På alle variablane (bortsett frå
palatalisering og differensiasjon) er det alltid førekomstar av eldre former mellom
ungdomane. Og dei variablane som har variantar som er markerte bergenstrekk, viser at unge
slett ikkje har like mange yngre former her som dei har på mindre markerte yngre variantar.
Ein kunne tenkja seg at bergensvariantane hadde fleire førekomstar sør i kommunen enn
nord. Men det er ikkje råd å finna noko mønster som viser det. Variantane av dei ulike
variablane ligg ganske likt både i nord og sør, og det er ingenting som tyder på at det til
dømes er fleire bergensvariantar i sør enn i nord. Dette slår meg som litt merkeleg. Ein skulle
tru, viss kontakt er ei medverkande årsak, at det skulle gå an å sjå eit mønster som viste at det
er fleire yngre former i sør (i årsklasse IV) enn i nord. For når tilflyttarane til Øygarden
hovudsakleg kjem til områda sør i kommunen og går på skule og i barnehage der, skulle ein
tru at desse fortare ville plukka opp dei nye trekka. Mot dette kan ein argumentera med det
som eg sjølv har lagt til grunn for å definera språksamfunnet, nemleg at dei har felles lag og
organisasjonar og dermed vil verta ”blanda”. Eg meiner at når dette er viktig for definisjonen
av språksamfunnet, er det òg viktig å ha med her. Likevel er det slik at i barnehagen og på
skulen bruker barna svært mykje av si vakne tid. På symjetrening eller korpsøving er dei
gjerne eit par timar nokre kveldar for veka. Sjølv om det absolutt er interaksjon og noko som
gjer at samhaldet innover i kommunen vert styrkt, så vil eg anta at den språklege påverknaden
vil vera langt større i den daglege interaksjonen enn på desse samlingane. Eit anna aspekt ved
dette er at barn får seg vener, og dei kan dei like gjerne få på trening som på skulen. Eg veit
ikkje meir om dette enn det eg kan tenkja meg til, og ifølgje resultata er ikkje dette nord/sørbiletet
så svart/kvitt som eg hadde førestelt meg i utgangspunktet.
109