Da hadde vært litt kult visst vi hadde snakka strilsk om hondra år”

dei unge. For dei er det sjølvsagt at det er slik. Dei merkar at dei eldre i kommunen snakkar
meir tradisjonelt, men dei har ikkje opplevd noko anna. Dei nye normene er derfor ei sjølvsagt
sanning for dei. Dei er oppvaksne med at det er slik, og det er derfor ikkje noko rart eller
unaturleg med at dei følgjer dei normene som er i det samfunnet dei veks opp i. Dette viser
seg, som me har sett i kapittel 5, tydeleg i språkbruken.
No skal ikkje eg påstå at det berre er strilebarna som har fått ein annan dialekt enn den
tradisjonelle dialekten på heimstaden. Det kan like gjerne vera slik at barn frå til dømes
Bergen har fått eit mindre bergensk talemål av å bu i Øygarden, men det er spenningsfeltet
mellom dei ulike varietetane som er interessant her. Og det er jo ikkje slik at alle ungdomar i
Øygarden snakkar bergensk. Talemålet til dei unge i kommunen er akkurat no nokså
heterogent og vanskeleg å definera, men at det ikkje kan kallast tradisjonell øygardsdialekt,
trur eg ein kan fastslå.
Pendlingsmønsteret for sysselsette i Øygarden har òg endra seg mykje på dei åra som har
gått etter brua. Kontaktflata for mange av dei som bur i Øygarden, er endra. Likevel ser ikkje
dette ut til å ha hatt nokon stor innverknad på språkbruken. Det er hovudsakleg årsklassane II
og III som er råka av det nye mønstret, og som har arbeid andre stader enn i Øygarden.
Resultata frå desse gruppene viser minimale endringar i språket mellom dei to opptaksåra,
noko som tyder på at denne kontakten ikkje har hatt den effekten at det har ført til
språkendring.
I enkelte av dei eldre og vaksne gruppene ser ein derimot at noko av det som faktisk har
endra seg, er at det i enkelte tilfelle har vorte meir eldre former i 2009 enn det var i 1983. Det
kan òg vera på grunn av dei store endringane som har skjedd i kommunen, men på ein annan
måte. Det kan ha ført til at dei vaksne og eldre ser det som ekstra viktig å halda på strilemålet.
Tidlegare var forholdet mellom bergensar og stril slik at strilane var stigmatiserte, litt
undertrykte. No er det ikkje slik. Dei fleste i øygarden gir uttrykk for å vera stolte av at dei er
strilar. Det kan vera ein medverkande faktor til at det vert ekstra viktig for strilar å halda fast
på strileidentiteten sin. Det verkar på informantane som dei vil unngå å verta tatt for å vera
bergensar. Strileidentiteten kan ha vorte viktigare for øygardsfolket etter at det kom eit
innrykk med innflyttarar og kontakten med Bergen vart langt større enn han har vore
tidlegare.
105