Da hadde vært litt kult visst vi hadde snakka strilsk om hondra år”

talemålsnært skriftspråk. Her møtest menneske frå heile landet (og gjerne verda). Mange
ungdomar bruker ein del timar framføre datamaskina, og eg vil tru at dette er ei muleg
påverknadskjelde. Ein får nye impulsar, og det vert vel ein slags kontakt når mange ulike
dialektar møtest, sjølv om det ikkje er ansikt til ansikt.
Media speler ei viktig rolle i samfunnet vårt. Aviser, nettaviser, radio, nettradio, fjernsyn
og nettfjernsyn vert dei aller fleste eksponerte for kvar dag. I lokalavisa i Øygarden, Vestnytt,
får journalistane sjølve velja om dei vil skriva nynorsk eller bokmål. Avisa har til saman sju
journalistar. Av desse nyttar fem nynorsk og to bokmål. Forutan Vestnytt abonnerer dei fleste
på Vestlandet på Bergens Tidende, som er ei regionsavis med Hordaland og delar av Sogn og
Fjordane som hovudområde. Der er det òg valfritt for journalistane om dei vil skriva nynorsk
eller bokmål, men sidan 1990 har nynorskprosenten lagt på mellom 7 % og 10 %. Det er altså
overvekt av bokmål. (Nordvik 2010.)
Eg kan vanskeleg seia noko om i kva grad aviser og skriftmål speler inn på språkbruken.
Det har ikkje vore eit mål, men det kan vera ein påverknadsfaktor som må takast med for å få
eit fullstendig bilete av dei ulike årsaksforklaringane. Utan å avvisa det heilt trur eg intuitivt
ikkje at det speler så stor rolle, fordi eg har meir trua på kontakt heller enn
einvegskommunikasjon.
Eg trur i all hovudsak at fjernsyn påverkar haldningane våre heller enn språkbruken (om
haldninga igjen kan forklara språkbruk, er ein annan diskusjon, jf. 6.3.3.1). Ein vert meir
aksepterande til varietetar som ein vert utsett for ofte. Det trur eg nok kan ha vore
utslagsgivande i til dømes masketesten (sjå Aasmundseth 2010), men eg stiller meg tvilande
til at det direkte påverkar språkbruken. I så tilfelle måtte det vera ord som er framande for
individet som bruker dei, og som fører til at dersom det skal seiast, så vert det sagt slik som
ein har høyrt det. Eg trur at i forhold til kommunikasjon (direkte og indirekte kontakt) så er
dette mindre viktig. Det er i samspelet med andre at føresetnaden for språkleg endring og
variasjon ligg. Derfor vil eg ikkje avvisa at desse nettsamfunna kan vera ein påverknadsfaktor,
men det vert vanskeleg for meg å seia noko om i kva grad andre medium påverkar språket
vårt.
I kapittel 3.4.2.3.3 om språksamfunn viser eg korfor eg vil kalla Øygarden eit meir ope og
diffust språksamfunn i dag enn i tida før 1986. Eit resultat av eit meir diffust språksamfunn er
at det er langt meir heterogent og har fleire ulike språknormer. Det er ikkje lenger slik i
Øygarden at den tradisjonelle dialekten vert følgd fullt ut av alle. Likevel har dei fleste, både
gamal og ung, ei klar meining om kva som er den tradisjonelle dialekten. Gjennom nokre
folkelingvistiske spørsmål i intervjua kjem det fram at storparten av ungdomane synest det er
103