Da hadde vært litt kult visst vi hadde snakka strilsk om hondra år”

6.3.3.7 Ein spesiell variabel: V04
Variabel 04 og dei sterke substantiva samsvarar ikkje med mønstret for resten av variablane. I
1983 var det i eldre-gruppene høge prosenttal for førekomstar av yngre former. Det var stor
skilnad mellom nord og sør i 1983. I sør var førekomsttalet på yngre former heile 51,7 %,
medan det i nord var 14 %. Dette slår meg som litt rart. Eg har til no bygd resonnementet mitt
om at eg forventa skilnad på alle innflyttarane som er komne til sørsida. Men dette var i 1983,
og då var ikkje tilflyttinga til Øygarden spesielt stor. Altså må det vera andre forklaringar på
dette fenomenet. Som eg skriv i kapittel 5.5, er det ikkje enkelt å forstå korfor det er slik, men
eg kjenner att trekka frå min eigen heimkommune, Radøy. Kanskje er det ein stilistisk variant
som var vanlegare eller meir utbreidd tidlegare (jf. 3.4.2.1)? Det er allment kjent at dialektane
i dag har langt større aksept enn før, og det gir oss ei naturleg forklaring på korfor det er langt
mindre førekomstar av den yngre forma mellom eldre i dag. I tillegg har strilane alltid vore
stigmatiserte, og når det då kom ein intervjuar med talemål frå Bergen, er det kanskje ikkje så
rart at dei kan ha endra litt på talemålet.
Ein kan sjå spor av det same hjå årsklasse II, som var mellom-gruppa i 1983. Der er 19,8
% av førekomstane i 1983 den yngre forme –ET mot 7,1 % i 2009 hjå den same årsklassen. I
denne gruppa er førekomstane mykje meir jamt fordelte mellom nord og sør, men sør har
nesten 2 % fleire førekomstar.
For å komplettera dette biletet må ein gå til panelgranskinga og sjå på dei
enkeltinformantane som er med både i 1983 og 2009. Informant 3 (kapittel 5.6.3) passar inn i
mønstret som trendgranskinga viser. Han hadde 12, 5 % yngre former i 1983 mot 0 % yngre
former i 2009. Her skal det seiast at det var fåe belegg på sterke substantiv i 1983, og berre
eitt av dei var yngre form. Derfor kan prosenttala her lura oss litt. Informant 4 (jf. 5.6.4) viser
motsett mønster. Ho hadde 0 % yngre former i 1983 mot 11,1 % yngre former i 2009. Det
som er viktig å merka seg her, er at det er berre to belegg som har yngre former i 2009, og
reliabiliteten er derfor ikkje så høg. I tillegg var det totale talet på belegg i 1983 berre 3. På
grunn av så fåe belegg vil eg ikkje leggja for mykje i desse resultata. Tre belegg totalt er for
lite til å kunna seia noko sikkert om språket til informanten.
6.3.3.8 Livsfasespråk og språkendring
I resultatkapitlet mitt har eg presentert resultata med vekt på livsfaseendring. Eg har sett opp
tabellane slik at ein får samanlikna yngre-gruppa i 2009 med både mellom- og yngre-gruppa i
1983 osb. Då kan ein lesa ut livsfaseendringar frå det, for yngre-gruppa i 1983 vil vera komne
110