uloga umetnosti i medija u onesposobljavanju osoba sa oštećenjima

jula“. Oba filma prikazuju „psihološku traumu“ koju ima onesposobljavana
osoba u pokušajima da se prilagodi svetu onih koji nemaju
telesna oštećenja. U oba filma glavni junak je pronašao spas
u heteroseksualnoj vezi – to se generalno vidi kao korak u dobrom
pravcu iz razloga što su filmovi koji se bave onesposobljenošću
prikazivali onesposobljavane osobe kao seksualno neaktivne (vidi
dole).
I „Povratak kući“ i „Rođen četvrtog jula“ suštinski su
antiratni filmovi koji koriste onesposobljenost kao metaforu za
zavisnost i ranjivost. „Povratak kući“ predstavlja priču svih
muškaraca u Americi. Luk Martin, pokušava da se nosi s
činjenicom da je zbog rane koju je zadobio u Vijetnamu ostao
parlizovan, što je dovelo do gubitka muškosti. Njegovo
samopoštovanje povratilo se tek nakon odlaska u krevet sa Seli,
koju igra Džejn Fonda, koja se u njega zaljubljuje. Njen muž, bivši
vojnik, s druge strane, koji je usled posledica rata „mentalno
oboleo“, nakon što ga Seli napušta, izvršava samoubistvo –
očigledno da je u Americi jedna vrsta onesposobljenosti
prihvatljivija od neke druge.
„Rođen četvrtog jula“ je film koji ima sličnu priču, ali ovde
glavni junak uspeva da se izbori s izazovom tek nakon uspešnih
susreta sa meksičkim prostitutkama. On nakon toga postaje
antiratni aktivista, piše knjige i kandiduje se za Senat Sjedinjenih
Država. Iako su oba filma predstavljena kao da se bave
onesposobljenošću, nijedan se ozbiljno ne dotiče onih pitanja koja
zanimaju većinu onesposobljavanih osoba; na primer, zapošljavanje,
pitanje stanovanja i društveno okruženje.
68