uloga umetnosti i medija u onesposobljavanju osoba sa oštećenjima

skom isključivanju iz svakodnevnog života. (str. 86)
Analiza medijskog materijala, pretežno štampanih medija,
u Srbiji, u periodu 2004-2011. godine (up. str. 19-24), pokazuje da
se toj temi daje više prostora nego ranije. Međutim, prostor joj se
često daje u nedostatku atraktivnije teme, ili da bi se ispunila
obaveza, te su češće u pitanju izdvojene, specijalizovane emisije i
prilozi od onih koji temu položaja i prava osoba sa oštećenjima tretiraju
kao samo jednu od društvenih tema. Tema je prisutna u informativnim
i drugim emisijama namenjenim svima kada su primarni
izvor donosioci odluka i kada je povod za emitovanje neki
oblik pomoći koju različiti uticajni ili poznati akteri koji nemaju
oštećenja pružaju osobama sa oštećenjima. I pored sve boljih primera,
naročito u sportskim rubrikama, i pojedinih članaka i priloga
koji temi prilaze s aspekta ljudskih prava, i dalje je dominantan:
(a) senzacionalizam, nekompetentnost i irelevantnost na
nivou:
– izbora teme ili perspektive za njeno predstavljanje
– izvora informacije
– prenetih informacija
– pristupa obradi sadržaja
– terminologije (nedoslednost koja se najčešće ogleda u
korišćenju različitih termina u istom tekstu ili prilogu iz stilskih
razloga ili, pak, u naslov i podnaslov teksta sa dosledno
upotrebljenom terminologijom iz socijalnog modela, urednici iz
nedostatnog znanja uvode termin, pridev ili opasku, zbog kojih
sadržaj ima potpuno drugačiji prijem od prvobitno planiranog;
(b) održavanje prepoznatljivih stavova i vraćanje na njih,
što se ogleda u:
6