uloga umetnosti i medija u onesposobljavanju osoba sa oštećenjima

Moše Dajan nosili su povez preko oka, a Ijan Dari je koristio štap.
Zapravo, neki opšti oglašivači u SAD uspešno su ekslploatisali
sliku delimično „ranjenog mužjaka“ (Biklen-Bogdan 1977: 8).
Ne postoji ekvivalentna uloga kada je u pitanju
onesposobljena žena. U društvu gde dominiraju muškarci, onesposobljavane
žene retko se sagledavaju u tako blistavom svetlu. Kada
se i prikažu u retkim slučajevima, uglavnom je to na prilično
sumoran način. U već pomenutoj TV seriji „Tvin Piks“, na primer,
ženski lik sa povezom preko oka predstavljen je kao izuzetno
snažan – što generalno nije karakteristika poželjna za žene u zapadnoj
kulturi – i psihološki opasno nestabilan.
11. Onesposobljavana osoba kao nesposobna za
puno učešće u životu zajednice
Taj stereotip je uglavnom jedan od propusta. Onesposobljavane
osobe retko se prikazuju kao integralni i produktivni
članovi/ce zajednice; bilo kao studenti/kinje, nastavnici/e, kao deo
radne snage, ili kao roditelji. Odustvo ovakvog prikazivanja
pothranjuje uverenje da su onesposobljavane osobe inferiorna ljudska
bića koja treba odvojiti od ostatka zajednice.
Pored eksploatacije i pogrešnog predstavljanja koje je
spomenuto, onesposobljavane osobe upadljivo su odsutne iz kulturnog
života. U TV filmovima i dramama, na primer, one su kao
glavni likovi zastupljene manje od jednog procenta (Cumberbatch-
Negrine 1992: 136). To se drastično razlikuje od državne statistike
po kojoj minimum dvanaest procenata britanskog stanovništva
čine onesposobljavane osobe.
76