Pokaż treść! - Śląska Biblioteka Cyfrowa

Piotr Dobrowolski: Przekupnie w œwi¹tyni...149Jednak teatr (jako rodzaj sztuki i ka¿dy teatr z osobna oraz jako instytucjakultury) zwa¿aæ musi na ekonomiczne wp³ywy, którym podlega, i sprzedawaæto, co ma do zaoferowania za najlepsz¹ cenê. U¿ywa przy tym ró¿-nych sposobów reklamy, które pozwalaj¹ promowaæ jego ofertê i sprawiaj¹,¿e zaczyna siê ona mieniæ interesuj¹cymi dla potencjalnego widza barwami.I chocia¿ ukazanie przestrzeni handlu oraz wymiany na teatralnej sceniew sposób czyni¹cy przedstawiane dobra konsumpcyjne nape³nionymi bezbarwnymgazem balonikami albo bañkami mydlanymi, które wprawdzieciesz¹ oko, ale ich ¿ywot trwa tylko chwilê, jest œwiadectwem buntu przeciwbo¿kowi konsumpcji, jest to bunt nieszkodliwy. Bunt, po którym ze spokojemi stanowczoœci¹ powiedzieæ mo¿emy, ¿e nie kupimy czegoœ tylko dlatego,¿e jest to akurat w promocji albo ¿e nie damy siê w ¿aden inny sposób„zalogowaæ do Systemu”. I syci tym wra¿eniem zaczniemy kupowaæ kolejnepodsuwane nam rzeczy, z przeœwiadczeniem, ¿e nie jesteœmy „bezwolnymimaszynkami konsumpcji”. Nic bardziej mylnego.Mo¿e jednak czasem, w wyj¹tkowych sytuacjach, teatralny spektakl spe³nizamierzone przez siebie zadanie. I pozostawi nas samych, bez oparcia w Systemie,tak jak Mark z Shopping and fucking pozostawi³ pewnego „mutanta”ze swojego snu:MARK No i... interes ubity, transakcja, zabieram mojego mutanta do domu.I kiedy jesteœmy w domu, mówiê: „uwalniam ciê. Puszczam ciê wolno.Mo¿esz odejœæ”. A on zaczyna p³akaæ. Pocz¹tkowo myœlê, ¿e to z wdziêcznoœci,powinien byæ wdziêczny, ale to...On mówi […]: „b³agam. Ja umrê. Nie wiem jak... nie umiem znaleŸæ po¿ywienia.Ca³e moje ¿ycie by³em niewolnikiem, nigdy o niczym nie decydowa³em.Umrê w ci¹gu tygodnia”. A ja mówiê: „jestem gotów ponieœæ to ryzyko”33 .33M. Ravenhill: Shopping and fucking..., s. 155.