Pokaż treść! - Śląska Biblioteka Cyfrowa

24 Czêœæ pierwsza: Tradycja i wspó³czesnoœæprzestrzeni poszerzonej i pog³êbionej przez obraz wideo, telewizyjny lubfilmowy.Ze wzglêdu na ciekawe rozbicie przestrzeni narracyjnej na uwagê zas³ugujePiaskownica Walczaka. Z pozoru istnieje realnie w odniesieniu doautentycznego krajobrazu — pla¿y w³aœnie, po to, by mog³y dokonywaæ siêw naturalny sposób opowieœci. Jednak w istocie przestrzeñ pla¿y rozwijasiê nie wzd³u¿ brzegu i wzd³u¿ opowieœci, lecz idzie w g³¹b œwiadomoœcii czasu. Przestrzeni dziecka i jego zabawy nie mo¿na potraktowaæ jako drogiku dojrzewaniu, lecz wrêcz przeciwnie — przestrzeñ rozwija siê od doros³oœciw dzieciñstwo. Piaskownica Walczaka zas³uguje na porównanie z Radosnymidniami Becketta. Motyw piasku i piachu to czêsty wyznacznik przestrzeni,tragicznie rozga³êzionej, osypuj¹cej siê, zmiennej, niszcz¹cej naszeprzyzwyczajenia w doznawaniu czasu i naszego w nim uwi¹zania. Piaskownicajest tak¿e przestrzeni¹ naszych dramatycznych dyskursów w œwieciekultury, które rozwijaj¹ siê w symulacje tragiczne, tak samo nieprawdziwe,z³udne i niejednorodne, jak pokazywane humorystycznie twarze kampu,dystansu wobec tandety udaj¹cej piêkno. W Piaskownicy bohaterowie podejmuj¹zabawê, która okazuje siê tak¿e gr¹. Rozgrywanie ¿ycia uzyskuje ramêprzestrzeni performera (ju¿ nawet nie aktora, ale performera w³aœnie), któryeksperymentuj¹c sob¹ i sztuk¹, równoczeœnie uniemo¿liwia rozdzielenieprzestrzeni reprezentacji od przestrzeni performatywnej.Anna KrajewskaNarrative and dramatic perspectives of spacein the 20 th century dramaSummaryThe starting point for this article constitutes the conviction about an internally contradictorysituation of the contemporary drama. On the one hand, the assumption that wehave entered the postdramatic era is confirmed, on the other, one can observe a hugeinfluence drama exerts on the shape of the discourses of the contemporary humanisticstudies. The former implies the fact of replacing drama with performance. The latter pointof view concerns the return of drama as a theoretical — cognitive and artistic matrixdefining the actual cultural dimension. The reorientation of literary notions in terms ofdrama opened a vision of a dramatic theory of literature, and created a chance to makedrama studies.The article analyses the space phenomena, from mimetic to performative ones. Thenarrative perspectives of space in drama relate to telling a story, so it is only the dramatype that uses a dialogue as a basic rhetorical means, that could build and develop thespace in a linear way (an envoy, talking on the side, a confidant). The transition of a dia-