Sie wollen auch ein ePaper? Erhöhen Sie die Reichweite Ihrer Titel.
YUMPU macht aus Druck-PDFs automatisch weboptimierte ePaper, die Google liebt.
64<br />
Nachlese zum Divertissementchen <strong>1971</strong><br />
Die Kölner Heimatseite der Kirchenzeitung für das Erzbistum Köln bringt unter dem 19. Februar<br />
die folgende Rezension, die wir unseren Lesern und Freunden nicht vorenthalten wollen.<br />
Und abschließend noch eine historische Betrachtung zum 9. August 1909 — dem Tag, an dem der<br />
Zeppelin nach Köln kam —, von unserem Sangesbruder Josef Pering. Für die älteren Mitglieder<br />
eine Auffrischung historischer Begebenheit und für die jüngeren wahrscheinlich eine Darstellung,<br />
die sie nicht kannten.<br />
Wü<br />
D'r Zeppelin kütt . . . noch ens!<br />
Drei Stunde Freud un Laachen em Großen Huus<br />
Neulich saht ald der Millowitsch em Robert<br />
Lembke singem „Was bin ich": „Stöcke mööt<br />
mer han, Stöcke för zo iaache." De Lück<br />
welle sich freue, die Moleste vum Alldag ens<br />
vergesse un nit simeleere üvver wer weiß<br />
wat för krüddelige Probleme. No, he eß e<br />
Stöck, Klaus Rohr hät et geschrevve, su löstig,<br />
SU voll jecke Tön, su angeföllt met köl<br />
schem Lewe, dat mer sich frög un et och<br />
immer Widder zo höre kritt: woröm brängk<br />
et Fänsinn nit ens su en Divertissementche?<br />
Ävver dann kummen die Fachlück un sage,<br />
dat ging nit, dat wör nit „fernsehgerecht".<br />
Ich weiß, ich weiß, et Fänsinn hät sing eige<br />
Gesetze. Un die Lück en Buxtehude un en<br />
Holzkirchen däten nit ei Woot verston. Ich<br />
weiß och dat. Ävver e beßche Geheens sollt<br />
mer denne doch loße, meer he am Rhing ver<br />
ston die Pattdütsche uus der Gägend vun<br />
Hamburg und die uus Bayern däm Senn noh<br />
doch och. Uuhßerdäm gitt et Hilfsmeddel. Mer<br />
muß nor welle, ene Wäg finge und Kölsche<br />
eranloße. Op dat die kölsche Siel erhalde<br />
bliet! Et eß et selve, wie me'm Fastelovend.<br />
Ävver, wade mer noch jet. Wann sich ens<br />
alles noch mih an all dem off esu malätzige<br />
Spinteseer üwersinn un üvverhot hät, dann<br />
gitt et bestemmp och Widder gelägentlich Amelung<br />
op gesunde Huusmannskoß, op urwöchßige<br />
Wetz un Humor. Wade mer noch jet!<br />
Et eß der 5. Auguß 1909. Am Bahnhoffsvörplatz.<br />
Ganz Kölle wadt op der Zepelin. Sujet wie<br />
Fastelovendsstemmung spült sich en. Kütt'e<br />
oder kütt'e nit? Wat en dä paar Stunde zweschen<br />
6 un 11 Uhr alles passeet, rieß dä Lück<br />
em Thiater et Zwerchfell uusenein, un, noch<br />
besser, et liet sei vun Hätze vergnög sin met<br />
all däm löstigen Blödsinn un dä schön Erinnerunge<br />
an die sugenannte gode ahle Zick.<br />
Do eß en riche Witwe met sechs Kavaleere,<br />
en Gräfin met ehrem jecke Fupp „Sei schön<br />
durch Limburger". Ehre, Son, dä Graf Horst-<br />
Heinz well nit et Freifräulein Kunigunde, wal<br />
ävver dat leckere Zemmermädchen uus däm<br />
Domhotel hierode. Et Militär eß natörlich<br />
och vertrodde genau wie de Boore und en<br />
Häd Type.<br />
De Frau Flöckmann sök ehre Pitter, dä evvens<br />
noh'm Wedder lore wollt un jetzt als<br />
veer Däg op de Schluffe ungerwägs eß. Dä<br />
setz, nevven sich de Schaubausfläsch, om<br />
Daach vum Domhotel un pass op, wann der<br />
Zeppelin kütt. Su e göttlich sillig Suffgemöt<br />
mööch mer och ens am Liev han. Winnigstens<br />
eimol! „M'r möht fleje künne!" Dä<br />
Uussproch ziteet hä durch et ganze Stöck. Un<br />
pass immer. Dä Steinhäger brängk in, huh<br />
aktuell, op der Mond un liet in do de dollste<br />
Saachen erlevve. „Immer sinn mer op jet am<br />
wade!" Dat eß der deefere Senn, dä Klaus<br />
Rohr, Spielleiter vun der „Cäcilia Wolken<br />
burg, Bühnenspielgemeinschaft im Kölner<br />
Männer-Gesang-Verein" en sien Divertisse<br />
mentchen erenngelaht hät. Un sing Weisheit<br />
philosopheet Wigger: „Do häß do op jet gewadt<br />
— mänchmol e Lewe lang, un wann<br />
et dann endlich kütt, dann merkste et nit...<br />
dann mußte Wigger wade." Dä Lewenskünßler,<br />
dä Philosoph em Stöck, dat eß Peter<br />
Flöckmann, gespült vum Michael Goeb. Mer<br />
weiß nit, wat an singer Darstellung mih ge<br />
fällt, sin Natörüchkeit, met dar hä sich uus<br />
däm Woot eruus bewäg, sing Üvverzeugungskraff,<br />
die vun im uusgeit ov die Kunß zo<br />
spreche, dat mer jedes Woot bes unger et<br />
Daach versteit. Sonderapplaus schwatz op<br />
wieß! Die Frauenroüe sin hervörragend besatz:<br />
Gräfin Zitta Delle met däm urkomische<br />
Rudolf Wingenfeld, Minna Müller met Hans-<br />
Georg Spohr, enem prima Baß met Sex för