Aramaioko euskara (azterketa dialektologikoa) Jakintza-arloa ...

Labíena, Urú(g)u, Eskólana, Dukíena, Abáretxie, Itxúrralde (& Ittúrralde), Eskóletxie, Aixáte,
Gatxékarro, Arrúpe.
Sabóla: Látza, Latzábaster, Suútzu, Sabáldu, Txamárgena, Garáikue, Etxáluse, Arrítxe
(& Arrítte), Béitxi (& Béitti), Urúko, Iréleku.
Bájon: Solóbarri, Euskítza, Artíkullu (& Artíkilluena), Erdéire, Txoíxena, Artábe,
Antxíku, Itxúrbe, Markáide (& Markáirena), Urdíñe, Argíngue, Bolínbu, Bárrautz, Bentámotz
Untzílla, Súña: Uxárte, Aspíkoetxe, Arrágena.
Urébarri: Subítxa Goikue, Subítxa Aspikue, Mendáku, Aldéko, Aldékotxiki, Urébarri
Goikue (& Uríbarri Gañekue), Urébarri Aspikue (Uríbarri Aspikue).
Guré/ixa: Jáuri, Jaurítxiki, Okántzena, Gatxékarro, Aurrékoetxebarri
2.6.2.6 Ondorioak
Beste hizkera askotan ez bezala, Aramaiokoan azentua oso erregularra da, arau garbiak
dituena. Gamindek (1998: 20) bereizten dituen irizpide nagusien arabera, ezaugarri hauek
erakusten ditu Aramaioko azentuerak:
1) Azentuaren bereizgarritasuna
Aramaion, ikusi dugunez, azentua ez da bereizgarria, hau da, ez du balio esanahia
bereizteko. Esaterako:
a) Ez dago esangura desberdineko hitz bikoteak bereizten dituen azenturik.
Zuazok (1998c: 219) horrelako 30 baino hitz bikote gehiago jaso ditu
Mallabiko hizkeran. Aramaion ez dago azentu-bereizketarik: artíe ‘zuhaitza’
/ artíe ‘trebetasuna’; basúe ‘oihana’ / basúe ‘edalontzia’; botíe ‘zahatoa’ /
botíe ‘oinetakoa’; otíe ‘zuhaixka’ / otíe ‘oilategikoa’; serúe ‘zerua’ / serúe ‘0
zenbakia’…
b) Deklinabidean azentuak ez du singularra eta plurala bereizten:
206