Aramaioko euskara (azterketa dialektologikoa) Jakintza-arloa ...

laiñ: beste, adina. Etxeako lain ganaue(k) pai, bañe
esniok, e…
lakar, lakarra: latz, ‘áspero, duro’. Lakarra latza
baño ondion txarraue, bastue, oso bastue.
lakatz, lakatza: ‘brote (de árbol)’. Arboliei lakatzak
urten tzie da iñdderra artu dau.
lakotxe, lakotxie: bezalakoxe. Ardixek etorri
esiñdde, tripa aspixen be eitte(n) jatien
olakotxe baloie lakotxe pelotak, edurre
pillatute lanetan. Ik. lekotxe.
lan, lana: lan, behar. Bier hitza baino arruntagoa
da. Artue ereitten, patatie ereitten, babie
ereitten da danak txandan-txandan, ba,
danak olakotxe lanetan ibilltten gitzen.
lanbro, lanbrue: lanbro, ‘llovizna’. Bañe, ba,
lanbro antza basan be estuskun inporta
iseten etxetik urten arte aterri eiñ eskero
puska bat.
landa, landie: zelai.
landara, landarie: landare. Da sartu in soan, sartu
be selebre. Ekarri piñu landarie, da ixe
illebetien eon soan kortan pillue.
langa, langie: zelai bateko atearen egurrak. Arek
goitti bera garbittuko i xauen seorreas,
langiorreas.
lanpar, lanparra: langar, ‘llovizna’. Ba, guetako
‘afoñue’ san datorrenien olan axe-
burrustarias lanpar antza, estaitzu?
laño mallatu(ek): lainoak multzoka daudenean
(bildotsak dirudite). Laño mallatuek.
495
lapiko, lapikue: lapiko, eltze.
laprandu: berdindu. Laprandu aurreko fatxarie.
lapurren eiñ: lapurtu, ostu.
lar: (adlag.) gehiegi. Gaur lar ibili nas, da ankok
ondo kantzau jat.
larogei: laurogei. Larogei urt’ero artien makiña
bat gause sertze(n) nen, bañe…
larrei 1: (adlag.) larregi, gehiegi. Gaur baskai bat
euki rau, da larrei jan dot eta larri nau.
larrei 2, larreixe: (izond.) larregi, gehiegi.
Lenaukue gutxieixe san, eta oingue larreixe
ra, neuetako, e? / Gaur jan larrei jan dot.
larreiko, larreikue: larregiko, ‘excesivo’. Bai,
guresuek larreiko gogor porteta(n) sien,
ortan gausetan larreiko gogor porteta(n)
sien.
larri: (adlag.) artega, kezkatsu. Da etxien larri, ba,
se pasetan ete jakun.
larri eon: ondoezik egon. Da aber, ba,
soltau en bier auela, larri auela ta, botaka
en bier auela ta…
larrixek emun: ‘apurarse’. Larrixek emun
daixonien.
larriñ, larriñe: larrain, ‘era’. Larriñien bota sabal,
da gero ganauekin bueltaka-bueltaka-
bueltaka.
larriñek eiñ: trillar, desgranar. Lenau
lastue, esaten tzut, an anka aspixen ebai, da
bata garixe larriñek eitteko, ta bestie lastue,
ipurdi-aldie lastue.