Detrez De sloop van Joegoslavië - Linkeroever uitgevers

leider Enver Hoxha meegedragen. Een maand later hadden in Tetovo, de grootste "Albanese" stad in
West-Macedonië, gelijkaardige incidenten plaats. In beide gevallen greep het leger hardhandig in. De
leiders van Albanese beweging gingen de gevangenis in. (Marmullaku 1975: 149-50; Ramet 1992: 190-
1)
Het Albanese actievoerders kwamen niet alleen in het geweer tégen discriminatie en voor een
rechtvaardige proportionele verdeling van politieke ambten binnen een gelijkberechtigde Kosovaarse
deelstaat. Hun acties waren ook gericht tegen de aanwezigheid van (autochtone) Serven in Kosovo.
Winkelruiten en voertuigen met Servische opschriften werden gesloopt, Servische begraafplaatsen
vernield. Deze incidenten leidden tot de uittocht van duizenden Serven en Montenegrijnen. (Ramet
1992: 191-2) Dobrica Ćosić, die de in zijn ogen overdreven tolerante houding van de federale regering
jegens het "Albanese nationalisme" aanklaagde, werd wegens "Servisch nationalisme " uit de partij
gezet.
Kosovo werd geen republiek, maar aan zowat alle andere eisen van de Albanese leiders werd met de
grondwet van 1974 tegemoet gekomen.
DE "KROATISCHE LENTE"
In Kroatië brak op het einde van de jaren zestig een nog gevaarlijker crisis uit: de zgn. "Kroatische
lente" (1967-1971). In mei 1945 was aan het bestaan van de HDZ een einde gekomen en werd Kroatië
terug in Joegoslavië, nu een socialistische federale staat, geïntegreerd. Echte en vermeende Kroatische
fascistische collaborateurs werden meedogenloos vervolgd en geliquideerd; velen emigreerden, om in
exil de harde kern van de anti-Joegoslavische Kroatische oppositie te vormen. Ook alle vormen van
niet-fascistisch Kroatisch nationalisme werden als verdacht beschouwd. Andrija Hebrang, leider van de
Kroatische communisten en voorstander van meer Kroatische autonomie, werd bij het uitbreken van de
spanningen tussen Joegoslavië en de Sovjetunie gearresteerd en "verdween" (letterlijk) in de
gevangenis. (Libal 1991: 82) De Kroatische communisten, die voor en tijdens de oorlog sterk
vertegenwoordigd geweest waren in de CBJ en een belangrijke rol gespeeld hadden als contactpersonen
tussen de CBJ en de Comintern, waren na de breuk van Tito en Stalin opeens verdacht.
110