Detrez De sloop van Joegoslavië - Linkeroever uitgevers

zou gezien het relatief kleine gewicht van de andere republieken, de facto een tweeledige federatie
creëren, wat altijd een efemere constructie is. De zeer gemengde bevolking van Bosnië - 44,7 percent
Serven, 30,9 percent Bosnjakken en 23,9 percent Kroaten (in 1948), met wisselende densiteit verspreid
over het hele grondgebied - bemoeilijkte zowel aanhechting bij één van de andere republieken, als
opdeling. Ten slotte werd er voor gekozen van Bosnië-Hercegovina een aparte republiek te maken die
rechtstreeks afhing van de federatie. (Ramet 1992: 179) Deze laatste bepaling, die een beetje herinnert
aan de positie van Bosnië-Hercegovina in Oostenrijk-Hongarije, werd al spoedig opgeheven, maar de
idee dat zoniet de federatie, dan toch de twee belangrijkste deelstaten, Kroatië en Servië, op een of
andere manier medezeggenschap hadden over lot van Bosnië, bleef bestaan.
Bij de volkstelling van 1948 gaven 71.991 Bosnjakken zich op als "Servische moslim", 24.295 als
"Kroatische moslim", en 788.403 als "etnisch onbepaalde moslim". In 1953, toen de categorie "etnisch
onbepaalde Joegoslaaf" ingevoerd werd, lieten 891.800 mensen in Bosnië-Hercegovina zich als
zodanig registreren. Bij de volkstelling van 1961 werden de Bosnjakken - onder de voor de hand
liggende naam Bošnjaci (Bosnjakken) - als aparte etnische groep vermeld. 842.247 Bosniërs bleken
Bosnjakken - bijna evenveel als het aantal "etnisch onbepaalde Joegoslaven" in Bosnië in 1953. (Ramet
1992: 179-80) In 1967 pleitte de hoogleraar Muhamed Filipović voor de erkenning van de Bosnjakken
als aparte natie onder de naam Muslimani (Muslimanen). Zoals in Joegoslavië gebruikelijk was te doen,
werd Filipović eerst uit de partij gezet, en nam de partijleiding vervolgens zijn voorstellen over. In 1968
erkende het Centraal Commitée van de CB van Bosnië-Hercegovina de Muslimanen als aparte natie.
Nu werden Dobrica Ćosić en anderen, die tegen deze erkenning geprotesteerd hadden, uit de partij
gezet. (Malcolm 1994: 198-9) In 1971 figureerden de Bosnjakken voor het eerst op de formulieren van
de volkstelling - als Muslimanen. Er werden er 1.482.430 geteld - tegenover 43.796 "Joegoslaven"
(enkel in Bosnië-Hercegovina uiteraard). (Ramet 1992: 180)
Het succes van deze "nieuwe" natie zorgde voor ongerustheid, niet alleen bij de Kroaten en de Serven
in Bosnië, maar ook in de andere republieken. In Servië, en voornamelijk in de Sandžak, leefden (in
1981) 151.674 Muslimanen; in Montenegro 78.080, in Kosovo 58.562 en in de andere republieken
samen nog zo'n 80.000. (Ramet
118