Detrez De sloop van Joegoslavië - Linkeroever uitgevers

CROIC - meestal afgekort tot UNCRO -, waarbij CROIC staat voor Confidence Restoration Operation
in Croatia. De troepen zelf heetten voortaan UN Peace Force. Voor de RSK was het nieuwe mandaat
een eenzijdige schending van de afspraken en een aanleiding om elk verder overleg met Kroatië te
stoppen. (Ballast 1995: 384; Moore 1995d: 29)
c. De RSK en de UR Joegoslavië
Veel wijst erop dat vanaf begin 1992 Milosevic het probleem van de Serven in de Krajina en Slavonië
niet langer meer als een prioriteit beschouwde. Zijn plan deze Serven te gebruiken om Kroatië te
verhinderen de federatie te verlaten en zo Joegoslavië te redden was door de internationale erkenning
van Kroatië mislukt en de kansen dat Servië deze gebieden ooit zou kunnen annexeren waren uitermate
klein geworden. Het probleem was internationaal een blok aan zijn been geworden. Voor het thuisfront
kon hij de Servische volksgenoten natuurlijk niet zomaar laten vallen - al lag de zaak veel minder
gevoelig dan bv. Kosovo -, omdat de nationalistische oppositiepartijen daar meteen gebruik van zouden
maken. De internationale gemeenschap stelde het op prijs dat Servië zich van de RSK distancieerde,
maar zag tegelijk graag dat Milošević nog steeds een grote invloed had op de "binnenlandse
aangelegenheden" van de republiek, omdat hij op die manier, eventueel onder internationale druk, mee
kon werken aan een oplossing. Terwijl de nationalisten onder zijn kiezers van hem verwachtten dat hij
al het mogelijk zou doen om de volksgenoten in de RSK te helpen en in Groot-Servië te integreren,
probeerde hij die volksgenoten zelf voorzichtig duidelijk te maken dat ze daarop niet te zeer moesten
rekenen.
Miloševic zag "de bevriezing van het status quo" door de stationering van UNPROFOR in de RSK
als de beste manier om zonder al te veel gezichtsverlies voor een tijdje van het probleem af te komen,
zonder de kans op te geven dat de zaak nog een voor hem gunstige wending kreeg. Milan Babić, die
zich tegen het vredesplan verzette, werd onder druk van Milošević uitgerangeerd; in februari werd
Goran Hadžic, een Serf uit Oost-Slavonië, als president van de RSK verkozen.
Achter de schermen werd tussen Tuđman en Milošević onderhandeld over een oplossing voor de
kwestie. Einde 1992 werden beiden het in Genève, werkend aan een akkoord over de normalisering van
233