Detrez De sloop van Joegoslavië - Linkeroever uitgevers

den en meer economisch interessante gebieden binnen hun grenzen - eisen waarvoor Tuđman begrip
wilde opbrengen in ruil voor een regeling voor de Krajina . Ook de toekomst van de Bosnjakse
enclaves Goražde, Srebrenica en Žepa, alle op "Servisch" grondgebied gelegen, was onduidelijk. Naast
deze territoriale geschillen bestonden er problemen rond de bevoegdheden van de centrale regering, de
organisatie van het leger, de internationale status van de "provincies", de gemeenschappelijke buitenlandse
politiek van Bosnië, enz. Nog steeds waren de drie deelgebieden niet etnisch homogeen, en zoals
het Plan Vance-Owen leidde ook het Plan Owen-Stoltenberg tot een nieuwe golf van etnische zuiveringen.
(Moore 1993d: 17-19; Woordward 1995: 310) Van het Plan zelf kwam uiteindelijk niets in
huis, al waren er al partiele akkoorden bereikt over de status van Sarajevo. Op 16 september 1993
sloten Momčilo Krajišnik, de voorzitter van het parlement van de RS en Izetbegović een bilateraal
akkoord over niets minder dan het afscheidingsrecht van de "deelstaten". (Bougarel 1996: 150)
Het Akkoord van Washington
Het Washington Framework Agreement, zoals het Akkoord van Washington officieeel heet, werd
ondertekend op 1 maart 1994 in Washington door vertegenwoordigers van de Bosnjakken en de
Bosnische Kroaten. (Bij deze gelegenheid werd de term "Muslimaan" voor het eerst officieel vervangen
door "Bosnjak"). Het Akkoord van Washington verschilde hierin van voorgaande vredesvoorstellen dat
het zich niet bij de militaire situatie neerlegde, maar er juist verandering in wilde brengen. Het belangrijkste
oogmerk was immers de creatie van een militaire alliantie tussen de Bosnjakken en de Kroaten,
opdat ze samen weerwerk zouden bieden aan de Serven in plaats van elkaar te bevechten. Zo'n
Bosnjaks-Kroatisch leger kon dan zonder problemen bevoorraad worden met wapens. (Woordward
1995: 315)
De militaire alliantie werd geschraagd door een politieke overeenkomst, die neerkwam op de stichting
van een Bosnjaks-Kroatische federatie, georganiseerd naar Zwisters model, met acht kantons - vier
Bosnjakse (Bihać, Goražde, Tuzla, Zenica), twee Kroatische (Posavina en Herceg-Bosna) en twee
gemengde (Centraal-Bosnië, Neretva). Sommige materies zouden tot de bevoegdheid van de federale
regering (buitenlandse zaken, defensie, financiën,
302