Detrez De sloop van Joegoslavië - Linkeroever uitgevers

cialistische Unie van de Werkers van Joegoslavië. Maar ook de republieken en autonome gebieden
waren in de Unieraad vertegenwoordigd. In de Unieraad had elke republiek dertig afgevaardigden
en elk autonoom gebied twintig. De beslissingen in de Unieraad werden genomen met meerderheid
van de stemmen.
Het Joegoslavische parlement omvatte ten slotte nog een Savezno Isvršno veće (SIV, Uitvoerende
Unieraad), die instond voor de dagelijkse organizatie van de werkzaamheden van de SV en de VRP
en toezag op de correcte uitvoering van de beslissingen die deze instanties genomen hadden. De SIV
bestond uit "een voorzitter en een bepaald aantal leden en uniesecretarissen en andere functionarissen",
bij de aanstelling waarvan "rekening gehouden met de gelijkwaardige vertegenwoordiging
van de republieken en de overeenkomstige vertegenwoordiging van de autonome gebieden".
Het Predsjedništvo (Presidentiële Raad, Collectief Presidentschap) bestond uit negen leden - één
uit elke republiek en uit elk autonoom gebied, plus de opperbevelhebber van het Jugoslavenska
Narodna Armija (JNA, het Joegoslavische Volksleger). Uit de acht vertegenwoordigers van de
deelstaten werd om het jaar een president van Joegoslavië "gekozen"; in werkelijkheid ging het om
een rolbeurtsysteem. De functie van president was veeleer symbolisch. De Presidentschap vertegenwoordigde
de federatie in binnen- en buitenland en was collectief opperbevelhebber van het JNA in
oorlogs- en vredestijd. Hij kondigde de federale wetten af, kondigde de noodtoestand af, benoemde
ambassadeurs, generaals, admiraals, rechters, enz. (Ramet 1992: 65-69)
Een opvallend kenmerk van de instellingen van het federale bestuur is de vrijwel gelijkwaardige
positie van de republieken en de autonome gebieden. Weliswaar hadden de autonome gebieden in de
VRP slechts acht vertegenwoordigers (en de republieken twaalf), maar dit nadeel woog niet zwaar
aangezien acht afgevaardigden volstonden om een wetsvoorstel in te dienen en te kelderen. (De
vertegenwoordigers van elke deelstaat stemden in de regel unaniem.) In de SV hadden de autonome
gebieden tien stemmen minder dan de republieken, maar deze raad was van geringer belang. In de
Presidentiële Raad waren republieken en autonome gebieden gelijk vertegenwoordigd met elk één
stem. Door het rolbeurtsysteem werden ook de vertegenwoordigers van autonome gebieden op
gezette tijden "verkozen" tot voorzitter van de Presidentiële Raad, en dus tot
136