Detrez De sloop van Joegoslavië - Linkeroever uitgevers

economie), andere van de kantons (politie, onderwijs, cultuur, huisvesting), nog andere van beide. De
functies van president, vice-president, premier en vice-premier zouden paritair verdeeld worden en
roteren om de zes maanden: was de president een Kroaat, dan moest de vice-president een Bosnjak zijn,
en omgekeerd. Andere functies zouden toegekend worden op basis van de etnische verdeelsleutel.
President van de Bosnjaks-Kroatische federatie werd de (relatief onbekende) Kroaat Kresimir Zubak en
de Bosnjak Ejup Ganić.
Dit akkoord impliceerde, dat de Kroaten Herceg-Bosna opgaven en integreerden in de Bosnische
staat, wat ze zeer ongaarne deden. Tuđman en de "Hercegovijnse lobby" wilde dat deel van Bosnië juist
bj Kroatië aanhechten. Om hen te lijmen werd hun in feite niet meer of minder dan de aanhechting van
een heel Bosnië (d. w. z. van het grondgebied van de federatie) in het vooruitzicht gesteld. Bij het
Akkoord van Washington behoorde immers nog een tweede akkooord, ondertekend in Wenen op 18
maart 1994 door Izetbegović en Tuđman zelf, dat voorzag in de vorming, in de toekomst, van een
Bosnisch-Kroatische confederatie. Bosnië en Kroatië zouden twee aparte internationale entiteiten
blijven, maar één confederale staat vormen. Tot de bevoegdheden van deze confederatie zouden
behoren: economie, transport, energie, millieu gezondheidszorg, onderwijs, financiën,
terrorismebestrijding, e. d.. Beide deelstaten zouden internationaal als aparte entiteiten blijven
functioneren. Het hoogste bestuursorgaan, de Confederale Raad, zou paritair samengesteld zijn, met
een roterend voorzitterschap. De Bosnjakken zouden vrije toegang hebben tot de Kroatische haven in
Ploče, en de Kroaten vrije doorgang in het gebied van de (kleine) haven van Neum, die op Bosnisch
grondgebied lag. (Moore 1995a: 26)
Afgezien van de militaire alliantie functioneerde de Bosnische federatie slecht of helemaal niet,
vooral door toedoen van de Kroaten in Herceg-Bosna, die hun zelfstandigheid niet wilden prijsgeven.
De president en de vice-president hebben nooit geroteerd; de gemengde kantons en het kanton Herceg-
Nova kwamen niet van de grond; het federale parlement functioneerde niet. (Bougarel 1996: 71)
Symptomatisch voor de Bosnjaks-Kroatische tweespalt, veroorzaakt door de "status" van Herceg-
Bosna, was het lot van Mostar. Hans Koschnick, oud-burgermeester van Bremen, werd door de EU
aangesteld om de oostelijke Bosnjakse helft en de westelijke Kroatische weer tot één stad te verenigen.
Toen hij er in maart 1996 twee jaar later de brui
303