Detrez De sloop van Joegoslavië - Linkeroever uitgevers

aanleiding tot zulke diplomatieke bedrijvigheid en tot de ontplooiing van zulke militaire aanwezigheid,
zij het met beperkte peace keeping bevoegdheden, als de (burger)oorlog in Kroatië en Bosnië.
Wij zullen in dit boek, dat zich vooral bezighoud met de oorzaken en de aard van de (burger)oorlog in
ex-Joegoslavië, niet uitgebreid ingaan op de internationale bemoeienissen - te meer omdat deze
bemoeienissen, zowel wat het diplomatieke als het militaire luik betreft, meer nog dan door de
gebeurtenissen in ex-Joegoslavië zelf bepaald werd door de onderlinge relaties van de EU-lidstaten en
VN-lidstaten. Fenomenen als de rivaliteit tussen de EU-lidstaten, de naweeën van de Oost-Westtegenstelling,
de groeiende geo-politieke rol van Turkije, de nakende Amerikaanse verkiezingen, de
Duitse eenmaking, de islamitische solidariteit, enz. zijn stuk voor stuk factoren die besluitvorming
inzake ex-Joegoslavië beïnvloed hebben. De geïnteresseerde lezer zij verwezen naar het voortreffelijke
Woodward (1995). Wij beperken ons hier tot een beknopte bespreking van het effect van de internationale
bemiddeling op het verloop van het conflict en laten de motivatie van de bemiddelaars buiten
beschouwen. Dat effect was overigens, zoals we zullen zien, miniem.
1. DIPLOMATIEKE BEMIDDELING
Diplomatieke pogingen om een einde te maken aan de conflict in achtereenvolgens Slovenië, Kroatië
en Bosnië hebben in de loop van de afgelopen vijf jaar een ingrijpende ontwikkeling doorgemaakt wat
de uitvoerders ervan betreft, maar liggen inhoudelijk opvallend in dezelfde lijn. Aanvankelijk kwam het
initiatief van de OSVE en de EU (die beide toen nog anders heetten). Het werd al gauw bekroond met
een, zo bleek achteraf, gemakkelijk succes door het Akkoord van Brioni van 7 juli 1991, dat althans
voor Slovenië het einde van de oorlog betekende en het begin van een bestaan als onafhankelijke staat.
Het was de eerste en meteen ook de laatste geslaagde bemiddelingspoging die de EU in het Joegoslavische
conflict op haar eentje bewerkstelligde.
De EU legde, verwijzend naar de principes van de OSVE, een grote nadruk op mensenrechten en de
onschendbaarheid van de staatsgrenzen. Met beide principes geraakte ze al gauw verstrikt in een net
van contradicties: waren de onschendbare grenzen die van
297