Bekijk het PDF bestand. - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

7°
HOOFDSTUK III
zelfs Zuid-Amerika vliegt, of zooals de Gouden
regenfluiter, die van de Aleoeten, dwars over den
Grooten Oceaan, in een stuk door naar de Hawaiieilanden
vliegt, een afstand van 3000 K.M.
Ook het dansen der vogels en van andere dieren
is niet altijd een spel, maar hangt in vele, misschien
wel in de meeste gevallen, met het liefdeleven
samen, zoodat daarop bij de liefdespelen nader
zal worden teruggekomen. W. H. Hudson beschouwt
echter het dansen als een zuiver bewegingsspel,
waardoor zij hun vreugde in het leven
uiten. In zijn interessant boek vertelt hij van een
kievittensoort, die grooter dan de onze is, lichter
gekleurd en met sporen aan de vleugels. Zij dansen
het geheele jaar door, zoowel over dag als in heldere
maannachten. Tot een danspartij zijn drie
vogels noodig. Zij leven n.l. paarsgewijze en op een
gegeven oogenblik vliegt een van een paar naar een
naburig paar en wordt er met blijdschap ontvangen.
Het paar gaat den bezoeker te gemoet en stelt
zich dan achter hem op. Daarna begint het drietal
in gelijken pas snel achter elkander te marcheeren,
waarbij de vogels op de juiste maat trommelende
tonen uitstooten. Na korten tijd eindigt de tocht,
de aanvoerder verheft zijn vleugels en staat, nog
steeds luid zingend, rechtop en onbewegelijk, de
twee overige blijven met opgezette veeren, precies
in een lijn, achter hem staan, bukken zich naar
voren en naar achteren tot de punt van hun snavel
den grond aanraakt en blijven een oogenblik, alleen
nog zacht murmelend, in deze houding staan. Dan
is het spel afgeloopen en de bezoeker vliegt naar
zijn eigen nest terug, om later zelf bezoek te ontvangen.
Sommige vogels, zooals de ooievaar (Fig. 9),
voeren hun dansen in de lucht uit.