Bekijk het PDF bestand. - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

KAMPSPELEN 211
richt is, waarvan Groos verschillende voorbeelden
geeft, b.v. van een achtjarig meisje, dat bij een driejarig
broertje naalden in het eten deed en met een
dood onschuldig gezicht het resultaat ervan zat af
te wachten.
Het kampinstinct, zoowel van kinderen als volwassenen,
openbaart zich ook in gevallen, waar
geen aanleiding of gelegenheid bestaat de krachten
te meten, en wel door spelend aanvallen, prikkelen,
uitdagen, foppen, kortom door al de midcjelen, die
men onder den naam plagen kan samenvatten.
Daarbij wordt in vele gevallen geen strijd gewenscht,
maar is het er om te doen den tegenstander
te prikkelen, van het bewustzijn de sterkste
partij te vormen te genieten. De grofste vorm van
dit spel is het plagen door lichamelijke aanvallen.
Ook bij dieren komt dit dikwijls voor en hiervan
werden vroeger (biz. 85) gevallen meegedeeld;
bij kinderen is het algemeen. Welk genot verschaft
het den boosdoener een medescholier onverwachts
een stomp te geven, hem aan de ooren te trekken,
de pet af te slaan, of een kind iets af te nemen en
zoo hoog te houden, dat het te vergeefs er naar
reikt of springt! Hij gevoelt daarbij zijn meerderheid
en geniet van de ergenis, woede of schrik van
zijn slachtoffer als van een overwinning. Meestal
zoekt de plaaggeest een slachtoffer uit, dat tegen
hem niet opgewassen is, al komt ook het plagen
van sterkere tegenstanders voor, waarbij slechts herinnerd
behoeft te worden aan het plagen van weinig
gevreesde onderwijzers door hun scholieren, al
is daarbij van lichamelijke aanvallen geen sprake.
Jongelingen en volwassenen blijven bij kinderen
niet achter. Het spelletje, bekend als jonassen, was
reeds bij de Romeinen in gebruik, en de scheeps-