Bekijk het PDF bestand. - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

DE VOORNAAMSTE SPELEN DER DIEREN 95
in nog hoogere mate de spreeuw zijn meesters in
de nabootsing, hoewel zij nog overtroffen worden
door de Indische bea. De ekster munt op dit gebied
eveneens uit, maar onovertroffen is de papegaai,
waarvan zulks reeds ten tijde der Romeinen de
aandacht trok en Brehm, Marshall, Russ e.a. een
menigte staaltjes vertellen. Lucanus wijst er op, dat
het buitengewone talent tot nabootsing bij de papegaaien
in gevangen staat des te merkwaardiger is,
omdat het bij de in vrijheid levende dieren in het geheel
niet voorkomt. Hij meent dit aldus te kunnen
verklaren, dat de papegaaien steeds gezellig leven
en doorgaans voor het geheele leven paren, terwijl
zij steeds scherp luisteren naar de geluiden der andere
papegaaien en vooral naar die van den echtgenoot.
In gevangen staat let hij nu even scherp op
de stem van zijn meester en bootst deze na om zoo
nauw mogelijk met hem in contact te kunnen treden,
daar hij dezen, als hij hem liefdevol behandelt,
als plaatsvervanger beschouwt van zijn levensgezel
of -gezellin. Bij deze merkwaardig schrandere
vogels is geen sprake van blinde navolging, maar,
althans de bijzonder begaafde exemplaren, verstaan
in vele gevallen de juiste associatie tusschen de
acustische teekens en hun geestelijken inhoud. Zoo
vertelt Elisabeth von Montgelas: ,,Aan mijn Jackl
gebeurt het nu en dan, dat hij bij zijn wandelingen
door de kamer of over de tafel iets laat vallen. Hij
draait zich dan altijd om, bekijkt het corpus delicti
en zegt: ,, ,,Foei, jij vuilpoes." " Natuurlijk verstaat
hij die woorden niet, maar hij weet, dat zij
een berisping beteekenen. Dit geeft hij reeds daardoor
te kennen, dat hij ze met uitstaande veeren en
dreigend schuddenden kop uitspreekt." Lucanus bezat
een grijze papegaai, die elk familielid, dat