Bekijk het PDF bestand. - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

236 HOOFDSTUK XIII
Het dramatische nabootsingspel is van onberekenbaren
invloed op de ontwikkeling van het kind,
dat daardoor niet slechts uiterlijke vaardigheid verkrijgt,
maar ook diep wortelende sympathieen en
antipathieen, gewoonten en opvattingen. Het kind
vormt zijn persoonlijkheid, afgezien van de erfelijke
eigenschappen, grootendeels door nabootsing
en wel naar het voorbeeld zijner omgeving.
De fantasie van het kind is in het bedenken van
allerlei nabootsingspelletjes onuitputtelijk. Nu eens
is het hond, dan paard, wolf of schaap, een oogenblik
later tramconducteur of schoolmeester, vervolgens
weer auto of locomotief. Somtijds schijnt het
geheel in het zelfbedrog op te gaan, als het uit een
koekje een maaltijd van velerlei gerechten bereidt;
een anderen keer schijnt het waakbewustzijn sterk
achter de illusie op te treden, b.v. als men het zegt,
dat het de voetenbank, die als paard dienst doet,
pijn doet door ze te slaan en het antwoord daarop
luidt: ,,het is maar een voetenbank", waardoor de
ijver van het spel echter geenszins verzwakt wordt.
Ook de snelle verandering der fantasievoorstellingen
is somtijds merkwaardig: Twee op elkander gelegde
plankjes vormen een boterham, die heerlijk
smaakt, en in het volgend oogenblik worden zij
met zorg te slapen gelegd.
De zucht tot nabootsing ontvangt dikwijls een
intensieven prikkel doordat gelijktijdig andere aandriften
bevredigd worden. Een der belangrijkste
daarvan is het het kampinstinct, en alles wat met
oorlog en vechten verband houdt, wordt dan ook
ijverig door jongens nagebootst. Bij ons geeft het
leger en de geschiedenis daartoe het voorbeeld,
waarnaast ook veel door de traditie in de kinderwereld
zelf bewaard blijft, zooals het roovertje- en