Bekijk het PDF bestand. - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

I 12
HOOFDSTUK III
vormt met den laagste. Ook van andere dieren is
bekend dat zij zingen, d.w.z. tonen voortbrengen,
die men op muziek zou kunnen zetten, en wel niet
uitsluitend in de paringsperiode. De vogels daarentegen
zingen in die periode van het leven hun
hoogste lied, hoewel ook bij hen verschillende
soorten niet alleen in den paringstijd zingen, zooals
b.v. grasmusch, distelvink en winterkoninkje.
Ook brengen eenige vogels in den paringstijd eigenaardige
geluiden voort, ten deele met snavel of
staartveeren. De roerdomp stoot, om het wijfje te
bekooren, een gebrul uit, dat aan het geloei van
een os herinnert en in stille nachten wel 2-3 K.M.
ver hoorbaar is, waartoe hij den snavel grootendeels
met vater vult en dit vervolgens met kracht er uit
slingert, terwijl het wijfje in de buurt van deze
muziek zit te genieten.
Het coquetteeren der wijfjes bij de liefdespelen is
een gevolg daarvan, dat het eenerzijds de behoefte
gevoelt zich aan het mannetje te geven en zelfs
allerlei pogingen tot toenadering beproeft, maar
van den anderen kant, zoodra het mannetje vertrouwelijker
wordt, de aangeboren schuchterheid of
preutschheid ontwaakt. Zoo ontwikkelt zich dit
heen en weer wankelen, dit afwisselende aanmoedigen
en terugstooten, dat als coquetterie wordt
aangeduid. Op zich zelf is dit geen spel, maar de
strijd tusschen twee tegenovergestelde instincten,
die bij een reeele aanleiding tot uiting komen. Het
is echter zeer goed denkbaar, dat het een spel kan
worden en vooral bij intelligente dieren het karakter
van jacht- en kampspelen kan aannemen. Zoo
kan het paringspel bij eekhoorntjes zeer lang duren,
waarbij het wijfje gelijktijdig het mannetje tot zich
lokt en afweert, zich afwisselend onverschillig en