Bekijk het PDF bestand. - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

46 HOOFDSTUK II
naamstc grondvormen van het spel in het algemeen
zijn te beschouwen, dit alles is geen nadoen, maar
integendeel voordoen. Zij treden voor de ernstige
bezigheden op en hebben ongetwijfeld ten doel het
jonge individu te oefenen en voor te bereiden voor
de latere ernstige levenstaak. De jonge .vogel, die
reeds in het nest de vleugels spreidt, de giraffe, die,
drie dagen oud, zich reeds in het loopen oefent,
de antilope, die reeds na zes weken zich in het
springen oefent, het aapje, dat spelend, naar alles
grijpt, wat het bereiken kan en ten slotte eerst
tevreden is, als het zich aan een bos haar van zijn
eigen lichaam heeft vastgeklemd, de kattensoorten,
die reeds vroeg hun scherpe nagels beproeven, de
jonge hond, die spelend zich op den strijd met andere
honden of in het vervolgen, grijpen en verscheuren
der buit oefent, de zuigeling die door
voortdurende oefeningen het bewegen der vingers
en teenen, het trappelen, kruipen, zich oprichten,
stamelen en kraaien leert, de knaap, die met andere
knapen stoeit en ravot, zij alle bootsen geen
ernstige handelingen van het latere leven na, maar
bereiden zich integendeel, door een onweerstaanbaren
drang gedreven, juist op het toekomstige leven
voor. Ten onrechte zegt dan ook Wundt in zijn
,,Vorlesungen": ,,Wij beschouwen zekere handelingen
van hoogere dieren dan als spelen, indien zij
optreden als nabootsingen van doeltreffende handelingen
van den wil." MacDougall beWeert, dat
zoowel de nabootsing als het kinderspel ,,buiten
het bereik van het instinctieve liggen;" maar zijn
theorie van emoties en affecten, inplaats van instinct
en intellect, vindt veel bestrijding.
Tegenover de hier boven besproken theorie van
een overschot aan levenskracht staat lijnrecht,