Bekijk het PDF bestand. - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

KAMPSPELEN 197
anderen zien er een soort schaakspel in, waarbij de
stukken waren vervangen door prentjes en daardoor
gemakkelijk te transporteeren en dus op reis
te gebruiken. Reeds in het begin der iode eeuw,
wellicht zelfs nog veel vroeger, werd het in China
en Japan gespeeld en is vermoedelijk van het Westen
(Perzie of Voor-Indie) uit daarheen gebracht, terwijl
het spel in de i4de eeuw, zeer waarschijnlijk
door tusschenkomst van Italianen, naar West-
Europa kwam, waar het in Frankrijk reeds in de
i4de eeuw zeer populair werd. Maar Italie heeft
van alle Europeesche landen in deze de primeur
gehad, hetgeen niet behoeft te verwonderen, als men
bedenkt, dat Italie in die eeuwen het groote tusschenstation
tusschen het Oosten en Europa vormde.
Het. oude Italiaansche model, de zoogenaamde
trappolier-kaart, had niet veel overeenkomst met
de kaarten, die wij tegenwoordig kennen. Wel echter
waren de vier kleuren en de drie figuren ook bij
die aller-eerste kaarten te onderscheiden, zooals ze
tot op den huidigen dag bij alle speelkaarten bewaard
zijn gebleven. Bij die eerste kaarten had men:
cupi(beker), spadi (degen), denari (geld) en bastoni
(staf) . De figuren heetten: re (koning), conte (graaf)
en cavallo (ridder). Uit dit oude Italiaansche spel,
uit twee en zeventig stuks bestaande, zijn de speelkaarten
van tegenwoordig ontstaan. Hoe dat precies
in zijn werk is gegaan, valt moeilijk te zeggen.
Met zekerheid kan alleen geconstateerd worden, dat
de Fransche kaarten reeds in 1422, tijdens de regeering
van Karel VII, in hun huidigen vorm bekend
waren. Wat kleur en teekening betreft, kwamen ze
vrijwel overeen met de Italiaansche. Men onderscheidde:
coeur (harten), pique (schoppen), carreau
(ruiten) en trefle (klaveren). De figuren echter