Hedgefondsen en Private Equity in Nederland - Rijksoverheid.nl

2 | a an pak en methOdOlOgI e
Hedgefondsen en Private Equity in Nederland | 13
Hoewel hedgefondsen en private equity vaak in één adem genoemd worden, zijn er belangrijke verschillen tussen
deze groepen investeerders. In dit rapport worden hedgefondsen en private equity apart besproken. In dit hoofd-
stuk zullen we eerst dieper ingaan op de verschillen en overeenkomsten tussen private equity en hedgefondsen.
Vervolgens bespreken we de opbouw van dit rapport en de gebruikte methodologie.
2.1 Hedgefondsen en private equity
Private equity is een verzamelnaam voor investeerders die risicodragend vermogen ter beschikking stellen aan
niet-beursgenoteerde vennootschappen. Private equity wordt gebruikt voor de financiering van de groei van een
niet-beursgenoteerde onderneming, verzelfstandiging van een bedrijf of bedrijfsonderdeel (buyout), voortzetting
van een bedrijf met nieuwe aandeelhouders (buyin), overbruggingsfinanciering, het van de beurs halen van een
bedrijf (public-to-private), herstructuring (turnaround) en het financieren van startende ondernemingen (durfka-
pitaal ofwel venture capital). In ruil voor haar investering ontvangt de private equity investeerder een aandelen-
belang in de onderneming. Daarnaast is veelal sprake van een participatiecontract waarbij bij het verstrekken van
financiering de onderneming zich bijvoorbeeld verplicht tot een bepaald dividendbeleid, bepaalde arbeidsvoor-
waarden voor de directie of een anti-verwateringsclausule bij de uitgifte van nieuwe aandelen.
Hedgefondsen vormen een bijzondere categorie van beleggingsfondsen. In een hedgefonds wordt het vermogen
van een beperkt aantal institutionele beleggers of vermogende particulieren samengebracht met als doel een
hoog beleggingsrendement te behalen, min of meer onafhankelijk van algemene marktontwikkelingen. Mede
door hun juridische organisatievorm kennen hedgefondsen weinig beperkingen in de activa die ze aanhouden
en de posities die ze innemen. Zo maken hedgefondsen uitgebreid gebruik van de hefboomwerking door short
posities in te nemen (verkoop van een aandeel dat niet in bezit is) en door het gebruik van opties of andere deri-
vaten. Op deze manier kunnen beleggingsstrategieën worden ontwikkeld die ook van koersdalingen kunnen pro-
fiteren. De meeste hedgefondsen hebben zich gespecialiseerd in bepaalde markten of bepaalde strategieën. Door
het gebruik van de hefboomwerking kunnen relatief kleine winsten op een bepaalde positie uiteindelijk grote
vermogenswinsten opleveren. In vergelijking met gewone beleggingsfondsen voeren hedgefondsen gemiddeld
genomen een actiever beleggingsbeleid, waarbij het risico grotendeels onafhankelijk is van de ontwikkeling van
algemene marktontwikkelingen (zoals koersschommelingen van belangrijke aandelenindices). In deze zin pro-
beert een hedgefonds bepaalde risico’s af te dekken (hetgeen de term hedge verklaart). De meeste hedgefondsen
kennen een absolute rendementsdoelstelling, bijv. van 10 of 15% op jaarbasis, onafhankelijk van de ontwikkelin-
gen op bijvoorbeeld de AEX of Dow-Jones index.
Zowel hedgefondsen als private equity-huizen kennen (in de meeste landen) weinig regulering. Beiden werken
met geleend geld om posities in te nemen. Private equity partijen investeren in niet-beursgenoteerde onderne-
mingen (of beurs-genoteerde ondernemingen die geheel of gedeeltelijk van de beurs gehaald worden), terwijl
hedgefondsen een grote diversiteit aan beleggingen kennen (onder andere aandelen, valuta, obligaties, opties
en termijncontracten). Beleggers in private equity leggen hun kapitaal vaak jarenlang vast (soms tot wel 15 jaar),
terwijl beleggingen in hedgefondsen, ondanks de nodige beperkingen, vaak sneller opvraagbaar zijn. Slechts een
klein deel van de hedgefondsen treedt op als activistische belegger, echter nooit met als doel het beheer van
de onderneming over te nemen. Zij zoeken de confrontatie met het management van de onderneming, in een
poging het beleid van de onderneming te beïnvloeden. Private equity-huizen zoeken juist de samenwerking met
het management. Farschtschian (2006) karakteriseert het verschil tussen de twee groepen investeerders als volgt: