Hedgefondsen en Private Equity in Nederland - Rijksoverheid.nl

3.4. . Terug naar de beurs
Hedgefondsen en Private Equity in Nederland | 3
Zoals besproken in paragraaf 3.2 zijn private equity huizen na een periode van drie tot vijf jaar op zoek naar een
manier om hun aandelenbezit te verzilveren (Hogan, Olson en Kish, 2001). Een manier is om de aandelen te ver-
kopen ten tijde of na een beursgang via een zogeheten reverse leveraged buyout. Deze reverse leveraged buyouts
vinden met name plaats in de Verenigde Staten en komen minder vaak voor in Europa.
Van de Gucht en Moore (1998) vinden dat de kans op een hernieuwde beursgang toeneemt totdat acht jaar na
de buyout is vestreken. Daarna neemt de kans op een reverse leveraged buyout af. De auteurs rapporteren dat
buyouts sneller opnieuw naar de beurs worden komen indien de onderneming actief is in een sector met goede
vooruitzichten. Dit duidt erop dat managers een gunstig moment kiezen om het bedrijf opnieuw op de beurs te
introduceren. Kaplan (1991) rapporteert dat divisionele buyouts naar de beurs worden gebracht zodra de beno-
digde herstructureringen succesvol zijn doorgevoerd.
Verschillende wetenschappelijke studies proberen iets te zeggen over de prestaties van de buyout ondernemin-
gen in de niet-beursgenoteerde periode door de financiële prestaties van de reverse leveraged buyouts te bestu-
deren in de periode voorafgaand aan de hernieuwde beursgang. DeGeorge en Zeckhauser (1993) bestuderen 62
Amerikaanse buyouts gedurende de periode 1983-1987 die later weer naar de beurs terugkeren. Ze vinden dat
voorafgaand aan de hernieuwde beursgang deze bedrijven meer winstgevend zijn dan andere bedrijven. Echter na
de beursgang laten deze bedrijven slechtere winstcijfers zien. De koersprestaties van deze ondernemingen blijven
echter niet achter bij die van andere ondernemingen. Muscerella en Vetsuypens (1990) en Singh (1990) tonen
aan dat vooral Amerikaanse management buyouts van bedrijfsonderdelen van beursvennootschappen goede
prestaties laten zien in de jaren voorafgaand aan de beursgang. De bedrijven slagen erin om kosten te besparen.
Chou, Gombola en Liu (2006) vinden echter dat de winsten voormalige buyouts die opnieuw naar de beurs wor-
den gebracht beter worden voorgesteld dan ze in werkelijkheid zijn door middel van winststuring. Holthausen
en Larcker (1996) vinden echter geen aanwijzing voor slechtere beursprestaties of winstgevendheid na een her-
nieuwde beursgang van buyouts. Mian en Rosenfeld (1993) vinden dat de koersprestaties van buyouts iets beter
zijn dan die van hun bedrijfstakgenoten. Jelic, Saadouni en Wright (2005) bestuderen management buyouts die
door private equity investeerders naar de Londense beurs worden gebracht. De beursprestaties van deze onderne-
mingen zijn gemiddeld niet beter of slechter dan die van andere beursgangers. Echter wanneer de bedrijven door
een private equity investeerder met een goede reputatie naar de beurs worden gebracht zijn de beursprestaties
beter dan voor andere beursintroducties. In een meer recent artikel van Cao and Lerner (2006) wordt een grote
steekproef van 496 Amerikaanse reverse leveraged buyouts in de periode 1980-2002 geanalyseerd. De auteurs vin-
den dat voormalige buyouts op de beurs beter presteren dan andere beursintroducties. In het bijzonder presteren
grotere buyouts beter. Ook na de beursgang blijven private equity huizen belangrijke aandeelhouders met een
gemiddeld aandelenbezit van 35 %. De ondernemingen blijven na de beursintroductie een hogere schuldenlast
houden in vergelijking tot bedrijfstakgenoten. De auteurs vinden echter geen relatie tussen de schuldenlast en de
beursprestaties van reverse leveraged buyouts.
Concluderend kan worden gesteld dat private equity investeerders na drie tot vijf jaar op zoek zijn om hun inves-
tering in de buyout onderneming te verzilveren. Dit kan gebeuren door een beurs(her-)introductie ofwel reverse
leveraged buyout. Het blijkt dat voorafgaand aan de hernieuwde beursgang de onderneming beter presteert dan
haar bedrijfstakgenoten. Hierbij moet echter worden opgemerkt dat dit het gevolg kan zijn van winststuring of
het succesvol timen van de beursgang op het moment dat het bedrijf goed presteert. Bovendien komen alleen de
meer succesvolle buyout ondernemingen in aanmerking voor een beursgang wat kan zorgen voor een vertekend
beeld. Recent onderzoek toont dat reverse leveraged buyouts na de hernieuwde beursgang beter presteren dan
reguliere beursintroducties.