Hedgefondsen en Private Equity in Nederland - Rijksoverheid.nl

2 | Private equity
Nederland en Europa regelmatig syndicering plaats. Het percentage gesyndiceerde deals ligt tussen 50 en 60 %.
Na 1991 is in Nederland de overgrote meerderheid van de private equity investeringen zonder syndicering. Meestal
wordt samenwerking gezocht met een andere binnenlandse private equity investeerder. De samenwerking met
buitenlandse private equity investeerders gebeurt veelal bij grote transacties. Omdat deze transacties hoogstens
een paar keer per jaar voorkomen varieert het beeld dus ook sterk van jaar tot jaar. Het lijkt er echter op dat na
1999 raakt samenwerking met buitenlandse private equity vaker voorkomt. Met name in 2002 en 2005 wordt er
verhoudingsgewijs veel samengewerkt met buitenlandse private equity investeerders.
Het geld dat in 2006 in private equity wordt belegd is afkomstig van banken (30,8 %), funds of funds (25,3 %), pensioenfondsen
(16,8 %), verzekeringsmaatschappijen (8,8 %), particuliere beleggers (7,2 %), bedrijven (5,3 %), overheden
(4,3 %) en overigen (1,5 %). De funds of funds zijn een recente ontwikkeling. De funds of funds betreffen beleggingsfondsen
in private equity waardoor met geringe investeringen kan worden deelgenomen in een gespreide
portefeuille van private equity beleggingen. Banken zijn de traditionele beleggers in private equity in Nederland.
Samengevat heeft private equity in ons land een belangrijke groei doorgemaakt. Aanvankelijk bestaat de Neder-
landse markt voornamelijk uit groei en expansiefinancieringen. In aantallen komt expansiefinanciering in elk jaar
sinds 1985 het meest voor. De eerste private equity golf aan buyoutfinancieringen zoals die zich in de jaren tachtig
in Amerika voordeed is grotendeels aan Nederland voorbij gegaan. Vanaf 1996 worden buyoutfinancieringen in
Nederland belangrijker. Vooral vanaf 2001 groeit de buyout markt snel, met name gedreven door een beperkt
aantal grote transacties. Het merendeel van de buyout transacties in Nederland betreffen buyouts van kleine
en middelgrote niet-beursgenoteerde ondernemingen (private-to-private). Het van de beurs halen van bedrijven
(public-to-private) door professionele private equity spelers komt in de periode januari 1985 tot en met juni 2007
slechts 13 keer voor. Mega buyouts zoals Vendex KBB en VNU komen in Nederland niet vaak voor en dit segment
wordt vrijwel uitsluitend bediend door Angelsaksische private equity investeerders, soms in samenwerking met
een Nederlandse private equity speler.
3.2.3. Waardecreatie, desinvesteringen en private equity rendementen
Er zijn drie bronnen tot waardecreatie voor private equity investeerders (Apax, 2006). Ten eerste kunnen private
equity investeerders een arbitragestrategie volgen waarbij ondergewaardeerde activa worden gekocht die daarna
tegen een hogere prijs worden verkocht. Een voorbeeld betreft het opdelen van een onderneming om daarna de
onderdelen aan de hoogste bieder te verkopen. Het rendement wordt bij deze strategie behaald indien de ver-
koopopbrengst van de bedrijfsonderdelen hoger is dan de overnameprijs die voor de onderneming als geheel is
betaald. Het is echter ook mogelijk om ondergewaardeerde aandelen op de beurs te kopen om deze later bij een
verbeterd beursklimaat weer te verkopen. Een goed voorbeeld van een dergelijke arbitragestrategie is de buyout
van Gibson Greeting Cards in 1982 (Jin and Wang, 2002). De onderneming wordt door het management en Wesray
Capital gekocht voor $80 miljoen van de beurs gehaald en anderhalf jaar later in een verbeterd beursklimaat
opnieuw naar de beurs gebracht voor $290 miljoen. Dit zonder noemenswaardige veranderingen in de bedrijfs-
voering door te voeren. Tegenwoordig is er kritiek op deze handelswijze waarbij private equity investeerders hun
investeringen ‘flippen’. Zo bracht KKR het Duitse chemiebedrijf Celanese naar de beurs na het nog geen jaar in
bezit te hebben gehad (Cao and Lerner, 2006). Deze ‘quick flips’ gebeuren echter bij hoge uitzondering (OECD,
2007). Gemiddeld duurt het drie tot vijf jaar voordat een private equity investeerder zijn investering verzilverd.
Ten tweede kan de efficiency van de bedrijfsvoering worden verbeterd. Hierbij kan gedacht worden aan kostenbe-
sparingen, het beter samenwerkingen tussen bedrijfsonderdelen of het aanpassen van de vermogensstructuur.
Het gebruik van vreemd vermogen ter financiering van de buyout kan veel voordelen opleveren. De rente op de
leningen is in tegenstelling tot dividenden fiscaal aftrekbaar. Bovendien kan door het financieren met vreemd
vermogen de rentabiliteit op het eigen vermogen worden vergroot. Dit effect staat bekend als het financiële