Hedgefondsen en Private Equity in Nederland - Rijksoverheid.nl

Hedgefondsen en Private Equity in Nederland | 17
ciële verplichtingen niet kon nakomen (UBS, 2007). In de jaren 1991 en 1992 krimpt de Amerikaanse markt voor
private equity in.
In 1992 begint een tweede private equity golf die tot 1999 duurt. In deze tweede golf stellen private equity inves-
teerders zich anders op dan gedurende de eerste golf. In de jaren tachtig worden private equity investeerders
aangemerkt als ‘barbaren aan de poort’ die bedrijven (soms vijandig) overnemen om ze daarna op te splitsen en
in onderdelen door te verkopen. In de jaren negentig ontwikkelen de private equity investeerders zich tot stra-
tegische partners met een goede reputatie en een ondersteunend netwerk die managers helpen om waarde te
scheppen (Smit en van den Berg, 2007; Kester en Luehrman, 1995). In 1996 piekt het aantal buyout transacties in
de Verenigde Staten op $24.2 miljard (Jin and Wang, 2002). Door nieuwe ontwikkelingen op het gebied van infor-
matietechnologie en biotechnologie stijgt in deze periode ook de vraag naar durfkapitaal (venture capital). Private
equity investeerders leveren op die manier een belangrijke bijdrage aan het vergroten van de innovatiekracht van
de Amerikaanse economie (Hellmann en Puri, 2000; Kortum en Lerner, 2000).
Opnieuw stroomt veel geld naar private equity fondsen waardoor er teveel geld te weinig deals najaagt (Gompers
en Lerner, 2000). De rendementen komen onder druk te staan. In 1998/99 is er een kopersstaking op de markt voor
hoogrentende obligaties (high yield bonds) en begint een steeds groter aantal emittenten in betalingsproblemen
te komen. Met het ineenstorten van de effectenbeurzen in 2000 komt een einde aan de tweede private equity
golf. Het wordt voor private equity investeerders steeds moeilijker om hun aandelenbezit te verzilveren via een
beursgang omdat het beursklimaat sterk verslechterd is. De daaropvolgende periode van economische teruggang
bemoeilijkt ook de doorverkoop van aandelen aan strategische kopers. Een aanzienlijk deel van de investeringen
gedaan in de jaren negentig wordt dan ook afgeschreven (Giot en Schwienbacher, 2007). De aandelen in onderne-
mingen die nog wel enige waarde bezitten worden doorverkocht aan andere private equity investeerders via een
secondary buyout (Wright, Renneboog, Simons en Scholes, 2006).
De afgelopen jaren is weer sprake van een opleving van private equity en kan wellicht gesproken worden van een
derde private equity golf. De hoeveelheid geld belegd in private equity fondsen is sterk toegenomen. Dit geld is
veelal afkomstig van institutionele beleggers die hun beleggingsportefeuille willen spreiden over diverse beleg-
gingscategorieën waaronder private equity. Een schatting is dat er $250 miljard aan private equity geld is dat
begin 2007 nog geen investering heeft gevonden. De verwachting van insiders is dat beleggers in 2007 nog eens
$500 miljard zullen investeren in private equity fondsen . Het grootste gedeelte van nieuw te beleggen kapitaal
zal worden aangewend ter investering in buyouts.
Insiders stellen dat er enkele overeenkomsten bestaan tussen de huidige golf en die van de jaren tachtig (UBS,
2007). Buyout financiering is ook nu relatief goedkoop door de historisch lage rentevoet. Er worden grote transac-
ties afgesloten. Een voorbeeld is de buyout van het Amerikaanse elektriciteitsbedrijf TXU voor $44,4 miljard door
de private equity investeerders KKR en Texas Pacific Group. Dit bedrag is het hoogste tot nu toe betaald in een
buyout transactie. Insiders schatten dat transacties tot $90 miljard gefinancierd kunnen worden . Private equity
investeerders werken vaak samen in een syndicaat ter verdere spreiding van de beleggingsrisico’s verbonden aan
dergelijke grote buyout transacties (club deals). Deze syndicering leidt volgens sommigen tot een minder compe-
titief biedingsproces waardoor de overnamepremies betaald door private equity investeerders lager zijn dan die
betaald worden door andere overnemers (Schmeits, 2007; Bargeron, Schlingemann, Stulz en Zutter, 2007).
Toch zijn er enkele verschillen met de jaren tachtig. In de eerste private equity golf vinden de buyouts hoofdzakelijk
in de Verenigde Staten plaats terwijl het nu een wereldwijd verschijnsel betreft (UBS, 2007). Daarnaast hebben de
“Buyout groups are forecast to raise $500 billion”, Financial Times, 6 januari 007.
“Gluttons at the gate”, Business Week, 0 oktober 006.