Dagvaarding - Fair Huur voor verhuurders

- onmogelijkheid althans zeer rigide en onereuze voorwaarden om
woningen te splitsen, samen te voegen en/of aan de
woningbestemming te onttrekken (huisvestingswetgeving);
- onmogelijkheid om vrijgekomen woningen met minder dan 142
punten in de grote en middelgrote steden zelf te gaan bewonen of te
verhuren aan een huurder van eigen keuze op straffe van
dwangsommen en boeten (huisvestingswetgeving).
- ongerechtvaardigde verschillen tussen de huuropbrengsten van
gelijkwaardige woningen omdat verhuurders minder huur mogen
berekenen aan zittende huurders (huurveteranen) (discriminatie);
- ongerechtvaardigde verschillen tussen de huuropbrengsten van
gelijkwaardige woningen omdat verhuurders minder huur mogen
berekenen aan huurders met een huishoudinkomen van € 43.000 of
minder (discriminatie);
- onvoldoende rechterlijke toetsing door “weeffout” gecombineerd met
appelverbod (geen eerlijk proces);
- strijd met vermoeden van onschuld (presumptio innocentiae) bij allin-huren
(geen eerlijk proces).
1.1.8 De problemen met betrekking tot de huurprijsbeheersing manifesteren
zich vooral bij langlopende huurovereenkomsten (“huurveteranen”): de
huur is veelal niet eens voldoende om de kosten van onderhoud en vaste
lasten te dekken. Bij vrijwel alle particuliere huiseigenaren in de nietgeliberaliseerde
sector is geen sprake van rendement op investeringen
en à fortiori van redelijke winst (decent profit). Huiseigenaren zijn in
deze gevallen gedurende (tientallen) jaren gedoemd een onevenredige
en buitensporige last te dragen (a disproportionate and excessive
burden).
1.1.9 Het falende overheidsbeleid heeft geleid en leidt tot inperking en
regulering van de eigendomsrechten van huiseigenaren en daardoor tot
schade, zonder dat de overheid heeft voorzien in compensatie.
1.1.10 Op de Nederlandse overheid, inclusief de Nederlandse rechter, rust op
grond van het EVRM de verplichting om de EVRM-rechten, waaronder
het eigendomsrecht van artikel 1 van het Eerste Protocol, in horizontale
verhoudingen te garanderen. De Nederlandse rechter mag daarbij de
Nederlandse nationale wetgeving rechtstreeks toetsen aan het EVRM en
de daarbij behorende protocollen.
1.2 Eisende partijen
a) Stichting Fair huur voor verhuurders
1.2.1 De stichting Stichting Fair huur voor verhuurders (hierna: “de
Stichting”) werd opgericht bij notariële akte de dato 11 maart 2010
462710 Pagina 6 van 117