Dagvaarding - Fair Huur voor verhuurders

wettigheid (lawfulness) zoals dat geldt bij de toepassing van artikel 1
EP EVRM. Verwezen wordt naar overweging 163 van het arrest Hutten
– Czapska van 19 juni 2006. Deze overweging luidt als volgt
(onderstreping aangebracht):
“163. The first and most important requirement of Article 1 of
Protocol No. 1 is that any interference by a public authority
with the peaceful enjoyment of possessions should be lawful. In
particular, the second paragraph of Article 1, while recognising
that States have the right to control the use of property, subjects
their right to the condition that it be exercised by enforcing
“laws”. Moreover, the principle of lawfulness presupposes that
the applicable provisions of domestic law are sufficiently
accessible, precise and foreseeable in their application (see,
mutatis mutandis, Broniowski, cited above, § 147, with further
references).”
3.1.13 Eisers zijn van mening dat door de hierboven omschreven “weeffout”,
gecombineerd met het appelverbod van artikel 7:262, lid 2 BW niet
alleen sprake is van schending van artikel 1 EP EVRM wegens
onwettigheid (unlawfulness) maar ook van schending van artikel 6 van
het EVRM, waarin het recht op een eerlijk proces is gewaarborgd. In dit
verband verwijzen eisers naar hetgeen hieronder in randnummer 7.1
e.v. naar voren zal worden gebracht. Hierop vooruitlopend willen eisers
alvast het volgende opmerken.
3.1.14 Het EHRM heeft op zeer ruime schaal nadere uitwerking gegeven aan
artikel 6 EVRM en daarbij strenge eisen gesteld aan de samenstelling
en de bevoegdheden van het “gerecht”, waarbij ook aan de
mogelijkheid om tegen diens uitspraken in beroep te gaan. Weliswaar
betroffen die uitspraken van het EHRM voor het merendeel
strafrechtelijke vervolgingen, maar de vraag rijst of ook ten aanzien van
civiele procedures, zoals huurgeschillen, de hierboven geschetste
beperkte rechtsgang aan de door het EVRM gestelde, minimale
vereisten voldoet vanuit het oogpunt van rechtsbescherming voor de
burger (in casu de huurder en verhuurder). Dat geldt des te sterker nu
het gaat om het centrale onderdeel van de huurovereenkomst, namelijk
de vaststelling van de huurprijs, zowel wat betreft de aanvangshuur als
de later daarop toe te passen verhogingen en verlagingen gedurende de
gehele looptijd van de huurovereenkomst, en die looptijd door de
geldende huurbescherming door de verhuurder ook niet beperkt kan
worden. Op grond van de desbetreffende wetgeving wordt de
verhuurder aldus met handen en voeten en voor een onbeperkte duur
gebonden aan een sterk beperkte huurprijs door de uitspraak van de
kantonrechter, alléén (= één persoon) rechtsprekend én in enige
instantie (zonder hoger beroep) rechtsprekend.
462710 Pagina 67 van 117