Dagvaarding - Fair Huur voor verhuurders

voortvloeien en alsdan zal een in de onderhavige procedure reeds
verkregen verklaring voor recht ook voor die deelnemers van belang
zijn.
7.1.13 De forfaitaire proceskostenvergoeding, zoals die voor het bestuursrecht
is geregeld in het Besluit proceskosten bestuursrecht en zoals die voor
het civiele recht is geregeld in de jurisprudentie met betrekking tot
artikel 241 van het Wetboek voor Burgerlijke Rechtsvordering, ligt ver
beneden het bedrag dat bij een integrale vergoeding van de (redelijke)
proceskosten zou behoren te worden toegekend aan de partij die door
de rechter in het gelijk is gesteld. Een dergelijke beperking van de
procesvergoeding is aanvaardbaar, althans vormt geen schending van
het EVRM, voor zover het betreft civielrechtelijke processen tussen
civiele partijen (burgers). De beperking is echter naar de mening van
eisers kwestieus indien het betreft een proces tussen de burger en de
overheid. De burger gevoelt de beperking als een eigen, persoonlijk
vermogensverlies dat hij sowieso lijdt; ook als hij door de rechter in het
gelijk wordt gesteld. Niet alleen wordt de burger, die overweegt een
proces tegen de overheid aan te spannen, hierdoor geremd om de
beslissing te nemen, maar wordt hij ook, indien hij die beslissing heeft
genomen, geremd om daarbij kosten te maken, ook al zijn die nuttig en
redelijk. Voor de overheid ligt dat in theorie hetzelfde, maar voor de
overheidsambtenaren is er geen sprake van een potentieel eigen
persoonlijk vermogensverlies. De overheid procedeert immers sowieso
“gratis” in dier voege dat de kosten van ieder proces, ook als dat door
de overheid verloren wordt, uiteindelijk betaald worden door de
belastingbetaler.
7.1.14 Eisers willen hier niet aan de orde stellen of de beperking van de
proceskostenvergoeding al of niet in strijd is met het recht op een
eerlijk proces in de zin van artikel 6 EVRM en artikel 14 IVBPR,
wanneer een burger procedeert tegen de overheid in diens
civielrechtelijke functie, bijvoorbeeld als eigenaar van staatseigendom.
Wel willen eisers hier aan de orde stellen dat deze beperking van de
proceskostenvergoeding in strijd is met een eerlijk proces in de zin van
artikel 6 EVRM en artikel 14 IVBPR, wanneer een burger procedeert
tegen de overheid (in casu de Staat der Nederlanden) die handelt of
heeft gehandeld in diens publiekrechtelijke functie van wetsuitvoerder
en wetshandhaver. Met name betreft het hier bestuursrechtelijke
processen en civielrechtelijke processen over onrechtmatige
overheidsdaden. In die publiekrechtelijke functie is immers de overheid
met macht bekleed (en beroept zij zich op die macht) die de burger
ontbeert. Op zichzelf is die macht reeds een factor waardoor de burger
op achterstand wordt gezet, maar die achterstand is inherent aan ons
staatsbestel. Die achterstand mag echter niet worden geaccentueerd
door de procederende burger een integrale vergoeding van diens
462710 Pagina 99 van 117