Dagvaarding - Fair Huur voor verhuurders

discriminatiebepalingen van artikel 14 van het EVRM, artikel 1 van het
Twaalfde Protocol bij het EVRM en artikel 26 van het IVBPR.
- De zogenaamde achtergebleven huren.
- Het niet toekennen van de huurliberalisatie voor op 1 juli 1994 reeds
bestaande huurovereenkomsten.
- De all-in huren.
- De inkomensafhankelijke huurverhoging, die volgens het
wetsontwerp zou ingaan per 1 juli 2012 maar is uitgesteld totdat het
wetsontwerp tot wet is geworden. Dat laatste heeft ten tijde van het
uitbrengen van de dagvaarding nog niet plaatsgevonden.
5.1.2 Eisers stellen zich op het standpunt dat de wetgeving met betrekking tot
de zogenaamde achtergebleven huren, zoals hierboven uiteengezet
onder 3.3, niet alleen in strijd is met het eigendomsrecht van artikel 1
van het Eerste Protocol bij het EVRM maar ook in strijd is met het
discriminatieverbod van artikel 14 van het EVRM, het twaalfde
protocol bij het EVRM en artikel 26 van het Internationaal Verdrag
inzake Burgerrechten en Politieke Rechten (IVBPR), aangezien er voor
dit permanente verschil (zonder inhaal; zelfs niet met een
overgangsperiode) tussen enerzijds huurprijzen die zijn gebaseerd op
bestaande huurovereenkomsten en anderzijds huurprijzen die zijn
gebaseerd op nieuwe huurovereenkomsten, geen redelijke (rechts)grond
bestaat. Wanneer er twee eigenaren zijn met woningen van dezelfde
woonkwaliteit (hetzelfde aantal punten) maar waarvan de ene een reeds
lang bestaande huurovereenkomst heeft (die hij niet kan beëindigen
wegens de huurbescherming) en de andere een nieuwe
huurovereenkomst heeft gesloten (nadat de vorige huurder is
vertrokken), dan krijgt die ene eigenaar permanent (zo lang zijn huurder
blijft zitten) een veel lagere huurprijs dan de andere. Hiervoor bestaat
geen relevante objectieve en redelijke rechtvaardiging. In ieder geval
kan hiertoe niet als rechtvaardigingsgrond dienen dat er tussen de
eigenaren en de desbetreffende huurders (de huurveteranen) sprake is
van bestaande huurovereenkomsten die vrijwillig tot stand zijn
gekomen en die dus door de eigenaren “for better and for worse”
moeten worden nagekomen (pacta sunt servanda). Het is immers
vanzelfsprekend dat bij de eigenaren ten aanzien van deze huurders met
achtergebleven huren (de huurveteranen) geen sprake (meer) is van
vrijwilligheid. Deze eigenaren worden immers uitsluitend door de
huurbescherming gedwongen om de huurovereenkomst voort te zetten
ook gedurende de tijd waarin de huuropbrengsten achterblijven bij de
volgens de puntentelling maximaal toegestane bedragen. Verwezen
wordt naar randnummer 3.1.32.
5.1.3 Gesteld zou kunnen worden dat er een objectieve rechtvaardiging voor
dit verschil bestaat, nu de verschillen worden veroorzaakt door
overgangsbepalingen waardoor de rechten van de zittende huurders
462710 Pagina 91 van 117